100% SNOEKMACHINE – Supersessie met Robert-Paul Wolters

Altijd lekker om terug in de tijd te gaan, even op het sentiment in werken, even terug naar die super zieke vissessie, waarbij alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Sjoerd Beljaars blikt terug op een visdag in 2012 samen met snoekmachine Robert-Paul Wolters.

Door Sjoerd Beljaars

Ropa, door intimi ook wel ‘de hoed’ genoemd. Vandaag de dag is ie Indiana Jones af, die bewuste dag nog niet.

Tegenwoordig pro staffer van Westin!

Robert-Paul Wolters (Ropa) heb ik zo rond 2010 leren kennen. Echt leren kennen. Ik had zo mijn bedenkingen over die mafferd met immer die idiote Indiana Jones hoed op. Ik met mijn vooroordelen… Reeds de eerste keer vissen moest ik alles bijstellen. Een super aardige kerel! Dat niet alleen, een 100% snoekmachine. Je hebt Bertus Rozemeijer als Nederlands snoekicoon, nou Ropa mag wat mij betreft naast Bertus staan!

Het Haringvliet. Nog niet zo heel lang geleden werd je raar aangekeken als je hier met snoekspullen het water op ging.

Daarna spraken we geregeld af en bizar wat ik allemaal van hem leerde op snoekgebied. Tja, hij is leraar op een school, dan weet hij het ook goed over te brengen. Ik wilde wel nablijven, zonder verdere schunnige bijbedoelingen 😛 Enfin, na meerdere sessies opeens het idee om het Haringvliet op te gaan.

Echt, destijds werd er toch wat vreemd naar je gekeken wanneer je hier met snoek materiaal het water op ging. Snoekbaars, dat was hier de hoofdmoot. Dat is nu wel anders. Het water is er veel helderder geworden en de plantengroei groeit weelderig. Absoluut snoekhabitat dus.

Het zou een dorstig dagje worden…

Maar goed, dat jaar in 2012 was dat nog voorbestemd aan pioniers en dan heb je een goede aan Ropa en zijn diehard vismaten Sander Paans en Thijs van der Sanden. Die eerste dag op het Haringvliet voelde dan ook wat onwennig, maar bovenal spannend.

Een mooie zuidwester wind blies zijn wind met Bft 4 tot 5 over het water, mooie zware wolken aan de hemel, het water op een temperatuur van 14 graden. Nou, nee hoor, niks van dat. Het was augustus, geen briesje te zien, strakblauwe lucht en het water op iets meer dan 20 graden. Volgens de regels zou dat op een houtje bijten worden. Maar regels zijn er om verbroken te worden.

Platte op een Hell Hound jerkbait. Tja, dan kan het niet anders dan dat er iets speciaals in de lucht hangt. 

Gelukkig daarna een vis zonder identiteits-crisis. 

Ik kan me nog goed herinneren dat mijn hart sneller begon te kloppen toen we in een eerste ondiepe kant begonnen. In de rietkant werd er volle bak gejaagd. Baars? Nee! Zilverkleurige vis. Roofblei, winde? Ook niet. We voeren wat dichterbij en zagen tot onze grote verbazing blieken jagen op speldaas. Kleine jonge brasem die kennelijk met een behoorlijke identiteitscrisis van doen hadden.

Niet alleen een mooi gezicht, maar mij gaf dat het gevoel dat er iets in de lucht zat, beter gezegd het water. Als die brasems al aan het jagen zijn, hoe zit dat dan met baars en snoek? Niet ver van deze plek stonden we al met grote jerkbaits te smijten en kreeg Ropa een eerste aanbeet op een Hell Hound. Geloof het of niet, hij draaide een dikke platte naar binnen, vol in de bek gehaakt.

Dan worden de vissen groter…

De ochtend verliep zonder verdere bijzonderheden, totdat aan het einde Ropa de eerste groenjassen ving. Eentje van net geen 70 en daarna twee mooierds van hoog in de 90. Snel de vissen terug vanwege het warme water en enkele high fives. Wauw, dat beloofde wat.

Eenmaal verder driftend veranderde de waterkleur naar troebeler water. Vanwege het behoorlijk mindere doorzicht hing ik een Screaming Devil in de speld, die ik met felle rukken door het water trok. Het keiharde ratelgeluid was tot in de boot te horen. Toen opeens een goude flits, gevolgd door een spijkerharde beuk op mijn jerkbaitstok.

Snoekexplosie in het oppervlak!

De Screaming Devil waar dit monster volle bak agressief op dook…

Zzzzzzt…zttttt… meteen werden er meters lijn van mijn reel getrokken. Grote vis, dat sowieso. Even later werd dat bevestigd toen de vis de waterspiegel doorbrak. Een fors gebouwde monstersnoek lag daar klaar om geland te worden. Wauw! 115 cm! Wat een dag, nu al!

Meteen na de dril nieuwe haken op de plug. Wat een brute kracht had deze snoek!

We waren in opperste stemming en stijf van de adrenaline vervolgden we onze weg toen we driftend langs enkele kribben voeren. Ik was behoorlijk in de war van de vorige vangst, de focus was ver te zoeken en besloot even op baars te gooien met een kleine spinnerbait. Kebeng, een doffe klap bij het binnenvissen ter hoogte van de kribkop. Kopschudden! Het was zeker geen snoek. Snoekbaars dan? Baars? Dan wel een grote. Nou, dat laatste dus. Een ballonvariant van 50 cm. WTF! Wat was dit voor een dag?

Holy shit, alles was die dag los…

De pret was nog niet gedaan. Tot nu toe was het mijn dag en dat zou ook zo blijven. Vergeet niet dat Ropa aan het roer zat en mij op de stekken bracht. Daarnaast gunde hij het mij van harte en genoot hij net zo hard mee. Net als bij de volgende aanbeet.

Lekker felgekleurd kunstaas, bijna niemand die destijds daar op snoek viste…

Hagelwitte jerkbait, prima toch?!

De BBZ die voor een feest zou zorgen. 

Midden op de dag kwamen we aan bij een kant met waterplanten die net niet tot het wateroppervlak reikte, fonteinkruid, als snoek ergens graag in wil liggen… We konden ons dieplopende kunstaas er ideaal boven vissen. De vraag was niet of we beet zouden krijgen, maar wanneer…

Het gebeurde allemaal heel abrupt. Ik volgde mijn BBZ Swimbait die in een attratieve S-curve zijn weg zocht boven het fonteinkruid. Af en toe de spinstop om hem heel rustig even af te laten zinken. Toen gebeurde het. Ik denk dat ik even naar Ropa keek of zo, maar toen ik terug keek naar de swimbait zag ik hem in de bek van een spoorbiels 2.0 zitten.

De gigant van 124 cm!

Ik had niks gevoeld en zal ook een kleine slack in de lijn. Meteen raaide ik lijn binnen, zocht contact en sloeg hard aan. Boem, een explosie van jewelste. De monstersnoek zocht meteen de diepte op en een intens, maar kort gevecht begon. Geloof me dat ik letterlijk stond te shaken. Ropa bleef gelukkig kalm en landde de vis uiterst vakkundig met een net, om hem in het net te onthaken en vervolgens te meten en foto’s te maken.

“Waar staat je huidige record op Sjoerd?” Vroeg hij me. “120, man”, wist ik nog uit te brengen. “Nou van harte gozer, deze is 124 cm!” Ik kon mijn oren niet geloven. Sowieso deze dag niet. 115 cm snoek, baars van 50 en nu mijn pr. Yeah!

98 cm op wederom de BBZ, de bekroning van een ongekend goede visdag!

Het was alsof ik droomde! Alsof het de nacht ervoor was, dan kan ik nooit goed slapen van de spanning. Maar dit was werkelijkheid.

Daarna ving ik nog een snoek van 98 cm op de BBZ. Echt, met zo’n vis zou mijn dag al goed zijn, daar ben ik altijd nog heel tevreden mee. Dit was slechts de kers op de taart. Een dag om nooit te vergeten en om volle bak te koesteren!

Zaterdag nummer 4. Totaal andere vissen en een totaal andere wereld. Stay tuned!