The good, the bad and the uglaulau (Deel 1) – Op jacht naar grote jungle meervallen

Dat de jungle van Suriname een prachtig bestand aan bijzondere vissen in petto heeft is al lang geen geheim meer. De voormalige kolonie van Nederland is ‘hot’ en dan hebben we het niet alleen over de temperatuur! Steeds meer sportvissers ontdekken dit bijzondere land waar je ‘gewoon’ Nederlands kunt spreken met de locals.

Augustus jongstleden hebben Lars & Joris Nieuwenhoff van VISREIS.NL samen de reis naar Suriname gemaakt en met dit tweedelige artikel zullen zij er voor zorgen dat deze bestemming bij veel meer vissers hoog op de lijst zal komen!

Door Lars Nieuwenhoff

Donderdag 22-8 staat al maanden geblokt in mijn agenda met maar één woord erbij: ‘Suriname’! Een droom gaat vandaag in vervulling; in de jungle vissen op een meerval die Jeremy Wade zo mooi in beeld heeft gebracht… de piraïba, of lau lau, of Brachyplatystoma filamentosum zoals de wetenschappelijke naam luidt.

Vissen op Lau Lau, een droom die in vervulling gaat!

Het leuke van mijn reizen is dat ze altijd stiekem gewoon 5 weken duren; 4 weken van te voren beginnen de voorbereidingen met onderlijnen maken, molens opspoelen, kunstaas sorteren en vooral ook ‘spullen aanvullen’, wat voor mij betekent mooie en vooral ‘noodzakelijke’ visspullen kopen, en voor mijn vrouw dat ze gek wordt van pakketjes die NIET van Zalando zijn. Bij die voorbereidingen hoort ook lezen, filmpjes kijken en mensen met ervaring bevragen over land, streek, vissoorten en vismethoden en dagdromen van de avonturen die we gaan beleven. Zo hebben de Dutchanglers ons fantastisch geholpen bij de voorbereidingen.

Uiteindelijk is het dan 22 augustus; koffer – check, rugzak – check, hengels – check. Op naar Joris. ‘Here comes the good’… Bij broers aangekomen controleren we nog een keer alles: Tickets, visa, paspoorten, molens, hengels, lood, onderlijnen, kunstaas, wakers, handschoenen, tangen, enz. – check, check, check … Ok, we kunnen nu echt vertrekken; op naar Schiphol.

Na 8,5 uur vliegen landen we in Suriname en er steekt een licht euforisch gevoel de kop op als onze koffers en hengelkoker op de bagageband liggen; dat is na elke vlucht weer een opluchting. De transfer van vliegveld Prengel naar Paramaribo duurt 1,5 uur en na een totale trip van 14 uur staan we in onze kamer in de Eco Lodge Inn. We frissen ons snel op en lopen richting centrum.

Na wat Surinaamse dollars gepind te hebben, belanden we in ‘t Vat, waar we ons de eerste halve liters koud Parbo bier goed laten smaken. De keuken presenteert ons wat bitterballen en kipkluiven en daarna een heerlijke Surinaamse pom, een lokale ovenschotel die barst van de smaak. Met de 5 uur tijdverschil liggen we uiteindelijk om 02.00 uur Nederlandse tijd, 21.00 uur Surinaamse tijd in ons nest. Morgen worden we om 08.30 uur opgepikt voor de transfer … Lau Lau here we come!

Dag 1: De volgende morgen om 08.30 uur staan we klaar bij de receptie, na een heerlijk ontbijt met vers fruit, eitjes en lekkere gebakjes. Precies volgens afspraak worden we opgehaald door Gary, de zoon van Paul, de eigenaar, die ons naar Boskamp brengt, het opstappunt voor het laatste deel van onze route. Onderweg kopen we in de supermarkt nog wat bier, chips en nootjes (want de rest is aan boord).

In Boskamp ontmoeten we Paul en na een hartelijke begroeting vertelt hij ons dat de huisboot al vooruit is gevaren. We laden onze koffers, rugzakken, boodschappen en hengelkoker in Paul’s Monarch, die ons naar de huisboot brengt. De tocht duurt 1,5 uur en gezien het buiswater was het een wijze beslissing om watergevoelige zaken in vuilniszakken te verpakken. Alles goed waterdicht verpakken is sowieso handig omdat de luchtvochtigheid in de jungle erg hoog is; denk hierbij vooral ook aan je laptop en of telefoon. Een waterdichte camera of GoPro is hier dan ook een aanrader.

De multifunctionele huisboot.

Na een tocht van 1,5 uur tillen we onze spullen aan boord van de huisboot en maken we kennis met Elton, de bootsjongen / visgids. Met Elton gaan we deze week heel wat uren samen doorbrengen.

Op de huisboot aangekomen moeten we ons eerst wat oriënteren en installeren. ‘Huisboot’ is een iets te ruime definitie voor een ponton op vaten. Met planken en bouwzeilen is een hut gecreëerd met een kooknis, toilet, 2 eenpersoonsbedden, 1 stapelbed, een campingtafel en 2 campingstoelen. 35 vierkante meter voor 4 man … maar bijzonder effectief en al jaren bewezen functioneel als basisplatform voor deze visserij. Voor het vissen zelf wordt een Monarch (platbodem) ingezet en voor het verplaatsen van de huisboot, de tweede Monarch.

Een avontuurlijke manier om je behoefte te doen 😛

“Als jullie hengels klaar zijn, dan gaan we”, zegt Paul. Joris en ik tuigen snel de twee zware meervalhengels op: Black Cat Freestyle Boat 240 cm (en zulke zware hengels heb je echt nodig!), Shimano Baitrunner 12000D (een baitrunner of leverdrag-reel is een ‘must have’; zonder ben je niet snel genoeg om de haak te zetten en is in de stroming je spoel al 75% leeg voordat je ‘in business’ bent of je hengel ligt simpelweg in het water met zulke enorme aanbeten), 50 kg lijn (niet minder, er ligt enorm veel houtwerk op de bodem), zipslider met tussen de 150 en 300 gram lood, rubber stoppertje, ton wartel van 100 kg en een splitring waaraan de onderlijn is bevestigd.

De onderlijn van 70 cm is gemaakt van 100 ponds gecoat staaldraad, een solid ring aan de ene kant en een Gamakatsu 10/0 haak aan de andere, alles dubbelgesleeved (later hebben we dat aangepast naar twee Gamakatsu haken. Zie verderop).

We vissen met levende of dode aasvis of een moot vis. De overige ‘must haves’ zijn: pet, zonnebril, zonnebrandolie factor 50, muggenolie, en voor het vissen zelf een lipgripper (voor piranha en anjumara), sleeves en sleevetang, draadkniptang, splitringtang, buttpad, zware leren werkhandschoenen (géén NL meervalhandschoenen), lang meetlint en last but not least: Teva sandalen.

Het materiaal is lomp maar óh zo functioneel

Er zijn 3 redenen waarom je the most ugly shoes ever zou moeten dragen: 1. Overdag is de boot zo heet dat je niet zonder schoeisel kan. 2. Met water en/of visslijm in de boot is het net een glijbaan. 3. De Monarch heeft overdwars stabilisatiebalken en daaronder in de lengterichting gleuven … Tenen-killers kan ik uit ervaring zeggen en daar kun je met slippertjes NIET op staan, dus een gewaarschuwd mens… Verder nemen we elke vissessie een of meerdere flessen water p.p. mee, versnaperingen, en de hengelrugzak mee. Off we go … Fish on!

We varen zo’n 10 minuten en Elton zet een net van 30 meter uit parallel aan de oever voor het vangen van aasvissen. We willen met name een Serima (zilvervis), Maroko (zebravis), of Larima (meerval). Paul zei dat we makkelijk aasvissen zouden kunnen vangen, maar dat bleek bij deze eerste sessie wat lastiger. Na een uur hebben we er slechts 3 en besluiten we maar om de eerste lau lau stek aan te doen.

De Monarch wordt in principe in een buitenbocht van de rivier (vanwege de diepe slijpgeul, soms wel 35 meter!) voor anker gelegd of aan een tak langs de oever vastgemaakt. Het anker wordt met een boei gemarkeerd, waarna de lijnen worden uitgevaren. De molens worden in de vrijloop-stand gezet want je moet de vis ruim de tijd geven om de aasvis te verorberen. Dat laatste hebben we gemerkt; 6 aanbeten verder lag er nog geen vis aan dek… Het zal toch niet zo een trip worden? Later bleek dat veel kleine vissen het aas pakken en de enkele haak zetten is gewoon lastig gezien de maat van het aas.

De hengels worden strategisch gepositioneerd, maar het is niet direct los…

Na 4 uurtjes vissen zijn we teruggekeerd naar de huisboot. Paul had ondertussen een lekkere pasta gekookt, die binnen een mum van tijd door ons wordt verslonden. Wat krijg je een honger van die hitte! Na het eten hebben we onszelf dik in de muggenolie gezet. Dat blijkt achteraf niet geheel noodzakelijk, want de muggen zijn tussen zonsondergang en ‘echt donker’ een half uurtje actief, maar midden op het water is dat heel beperkt en ‘s morgens is dat hetzelfde. Uit voorzorg hebben we ook malariapillen geslikt; better save than sorry.

Na de lunch wordt de Monarch weer ingeladen en we gaan eerst de netten checken… 4 aasvissen. Het is genoeg en we varen een fors eind stroomopwaarts naar een heel tactische plek, precies voor de monding van de Tibiti-rivier, op een mooie stroomnaad; dé plek bij uitstek voor lau lau volgens Elton. Het ruikt hier naar vis! 3 uur later keren we terug; geen aanbeet gehad. Wat is dat met die lau lau, zijn wij dan toch ‘the bad’?

Paul heeft ondertussen de huisboot ook stroomopwaarts gevaren en geankerd in de buurt van de monding van de Tibiti in een diepe buitenbocht van de Coppename-rivier. Dat opvaren gebeurt met name tijdens opkomend water, want dan heb je de stroming mee, wat handig is op een getijde rivier. Ondertussen was het donker geworden, stond de warme avondmaaltijd klaar en luiden we onder het genot van een biertje en een whisky de nacht in.

Er wordt 24 uur per dag gevist, waarbij er tijdens de kentering van het tij, als er geen stroming is, even geen actie is. Dus ‘s nachts staan de hengels in de steunen, terwijl wij op ons bedje liggen. Na een uur begint de hengel van Joris eerst langzaam te ratelen en gaat dan over in een gierende run. We staan binnen een seconde bij de hengel en Joris zet de haak. De hengel slaat compleet dubbel op een massieve vis. De vis neemt direct 50 meter lijn (met de slip nagenoeg dicht!), en ineens keert de vis en kan Joris hem dichter bij de boot krijgen. Na een paar mooie runs en 15 minuten knokken ligt de vis uitgeput naast de huisboot; de eerste lau lau en wat een enorme en indrukwekkende vis! Paul geeft hem een tik op zijn kop en hij stuift er nog één keer vandoor. Joris trekt de vis langs de boot, Paul legt een staartlus aan en daarna wordt de vis met de dikke leren handschoenen aan boord gehesen. Wat een bak!

De kop is eraf!

Die dikke leren handschoenen blijken keihard nodig te zijn, zegt Joris later, want de meerval heeft gewoon door de dikke handschoen gebeten! Fotograferen is ook niet echt makkelijk in het donker. En na een reeks foto’s laat Joris de vis weer overboord glijden en krijgt hij als dank nog een machtige oorvijg van de staart van meerval. Het kletste echt en Joris lag op de bodem van de Monarch; 1-1. Opeens bedenken we ons dat we de vis niet gemeten hebben, chips. Paul schat de vis op 170 cm, wat we dan ook maar aanhouden voor de statistieken… The good, the bad and the uglaulau – day one; wat een verhaal! Die nacht ving ik zelf ook nog 2 lau lau’s van net onder de meter en hebben we nog 4 andere beten gemist. Genoeg actie dus en morgen op naar meer joekels.

Op de diepere stukken is zwemmen veilig zonder voer voor piranha’s te worden

De tweede visdag begint overweldigend; een knetterwarme zonsopkomst met enorm kabaal van brulapen. Wakker worden, wakker worden, wakker worden! Eerst even een verfrissend bad in de rivier – boven diep water kan dat wel, maar niet langs de kant, want de piranha’s komen je halen. En ze zitten er echt hebben we een uurtje later ontdekt – en daarna een lekker ontbijt. Gebakken eieren, brood en koffie, what more does an angler need? Om 8 uur komt de kentering van het tij en varen we snel naar de netten. 5 Aasvissen dit keer (’s nachts hadden we er ook al 6 uit het net gehaald), genoeg voor een ochtend vissen dus. (N.B.: Het levend houden van de aasvissen is cruciaal; we kregen meer aanbeten op levende vissen, dan op dode).

De eerste aanbeten van piranha’s lieten niet lang op zich wachten

We leggen de boot weer voor de monding van de Tibiti, want het moet hier toch kunnen lukken? Ondertussen vis ik met een klein stukje vis op een haak 6 op aasvissen, 3 meter uit de kant en binnen 10 seconden heb ik al beet. Een agressieve piranha bijt naast de boot het nylon door. Snel zet ik een staaldraadje aan met een haak met oogje en ja hoor, een mooie piranha van een cm of 40 en even later nog een kleintje. Wat een agressieve krengen… Zouden dit dan the bad zijn?

Na een uur in de monding te hebben geprobeerd op lau lau, besluiten we de Tibiti zelf op te varen. Op een mooi traag stromend stuk proberen we het. We liggen heel stil aan een tak geankerd als plots de bladeren ritselen. In 5 à 10 minuten passeren er zo’n 25 kleine apen, hartstikke nieuwsgierig en dat is wederzijds. Het vissen schiet ondertussen niet echt op, want pas bij de derde stek hebben we succes, 4 beten kort achter elkaar, maar allemaal kleintjes. Joris vangt er uiteindelijk één van 80 cm die we meenemen voor het avondeten omdat hij bloedt; kansloos dus met al die piranha’s.

De apen zijn net zo nieuwsgierig als dat wij zijn!

Het besef van tijd raak je hier kwijt, want ondertussen zijn we ruim 6 uur op het water geweest met slechts 2 liter water. De huisboot is inmiddels ook opgestoomd en geankerd en als je dan in de etensgeuren op de huisboot stapt, merk je pas wat een enorme honger je hebt en hoe lekker een middagdutje is na een warme hap en de eerdere nacht vol actie.

De monarch, ideaal voor mobiele visserij

Rond 18 uur laden we de Monarch weer in en brengt Elton ons naar één van Paul’s hotspots. 3 beten volgen en Joris pakt weer een kleine lau lau, maar we slaan er ook weer 2 mis. Genoeg missers gehad! Tactisch beraad dus en we besluiten van een enkele haak over te stappen naar een enkele haak met dreg om te kijken wat werkt. Ik probeer het deze nacht nog met een enkele haak… Foute beslissing.

Die nacht krijgen we vier aanbeten, 2 vissen laten het aas los na veel gepiel, overduidelijk kleintjes, 1 heeft Joris er kort aan, maar die schiet ook los en ik haak een forse vis die losschiet na 5 minuten drill. Nu ben ik er ook helemaal klaar mee! Elton, de gids, vertelde vanmiddag al dat hij altijd met een tweede haak vist, dus dat ga ik morgen ook doen.

Dag 3: Na weer een gebroken nacht staan we op als the ugly. We zijn behoorlijk brak. Na onze ‘ochtendbad’ in de Coppenamerivier en een heerlijk ontbijtje, maak ik mijn nieuwe montage klaar: 100 ponds Sevenstrand, solid ring aan de ene kant, 2 enkele Gamakatsu haken 10/0 boven elkaar met een extra sleeve als stoppertje aan de andere kant, alles dubbel gesleeved en afgewerkt met krimpkous. Laat de lau lau’s maar komen …

Ik volg het advies van Elton en ga met twee haken vissen…

En wat een shitdag is het vervolgens geworden. De mooiste stekken recht voor de monding van de Wayambo-rivier maar 0 beten. Hoogtepunten van de dag waren een heuse lamantijn, of ‘waterkoe’ in het Surinaams zoals Elton ons uitlegt, en mijn flitsmeisterapp die zich spontaan meldde nadat we na een snelle terugvaart op de huisboot uitstapten! De hele nacht gebeurde er niets en Paul begon zich al zorgen te maken. Tja … a bad day!

Benieuwd hoe het de mannen verder vergaat in de jungle van Suriname? Je leest het in Deel 2!

 

---

 

Al 10 jaar lang bent je bij Visreis.nl  aan het juiste adres voor een brede keus aan visreizen om je droomvis te vangen over de hele wereld. De mannen van deze reisorganisatie zijn zelf vissers in hart en nieren en snappen de behoeften en wensen van hun gasten. Hun eigen passie voor het vissen staat dan ook aan de basis voor de visreizen die ze sinds 2006 bij VISREIS.NL aanbieden. Wil je meer weten over de bestemmingen of gewoon even bizarre visfoto’s zien, klik HIER.