Het Nederlands record snoekbaars – Asbroek met een mega kasteel van 106 cm

Door het gloednieuwe Nederlands record snoek (klik HIER) hebben we de recordkoorts te pakken en hebben we het Nederlands record baars ook maar weer eens opgerakeld (klik HIER). Nu was snoekbaars aan de beurt, maar die was wat lastiger te ontrafelen. Enfin, net als bij alle records, het verhaal erachter is leuk genoeg!

Door Sjoerd Beljaars

De eerste keer dat ik over pelagisch vissen hoorde was zo rond 2011. Voor mij een echte eyeopener aangezien ik er stellig van overtuigd was dat snoekbaars vlak boven de bodem jaagt met hier en daar vissen die in de middenlaag gevangen worden. Nu dus een techniek, waarbij gemikt werd op de middenlaag, alwaar ook snoekbaars zou rondhangen. Mooiste van alles, dat zijn de grotere vissen.

Wat zal er onder water nog voor veel groters rondzwemmen?

Opvallend genoeg kwam mij het pelagisch vissen ten gehore vanuit Zweden, een land waar het snoekbaarsvissen nog niet zo heel lang populair was. Destijds was ik redacteur van het magazine Rovers en de Zweed Jörgen Larsson bood mij een artikel aan over deze bijzondere manier van vissen. Natuurlijk wilde ik het hebben en op de redactie raakten we niet uitgesproken. Wat een bakken werden er gevangen. 80’ers, 90’ers en zelfs metersnoekbaarzen leken bijna eerder regel dan uitzondering te zijn.

Marcel heeft een ongekend aantal regelrechte kastelen op zijn naam staan.

Toen begonnen er wat puzzelstukjes op hun plek te vallen. In al mijn naïviteit dacht ik dat er verder nog geen Nederlands visten op deze manier. Verkeerd gedacht. Natuurlijk! Er waren wel degelijk Nederlanders en ja… die vingen bakken van snoekbaarzen. Hoe? Pelagisch, maar dat hielden ze wijselijk stil. Een van hen was Marcel Asbroek. Bizar wat deze man aan grote snoekbaarzen gevangen heeft (klik HIER) en hoe verfijnd hij de techniek tot in de vingerkootjes beheerst.

Goede apparatuur, viskennis en fingerspitzengefühl zijn een must voor deze visserij.

De allereerste editie van de WPC waarbij het startsignaal gegeven werd met een kanonschot. No kidding!

Een paar jaar later zou in het voorjaar van 2014 de World Predator Classic (WPC) georganiseerd worden. Een roofviswedstrijd zoals we die nog niet in de Benelux hadden gezien. Marcel deed mee en wilde een keer met mij voorvissen op het parcours. Dat zou voor mij meteen de eerste keer worden dat ik het pelagisch vissen in levende lijve mee zou maken.

Een spelletje dat doorzettingsvermogen vraagt.

We begonnen de dag werpend, maar helaas klapte de beet er uit rond de middag. Tijd om iets anders te proberen. Pelagisch dus. Echt, ik verwachtte al een andere visserij, maar dit was een compleet andere dimensie. Al (rustig) varend grote signalen op zoeken met de fishfinder, de boot er vervolgens exact boven laten liggen, een shad er naar toe laten zakken en vervolgens het spelletje van triggeren volgen met de live sonar van de fishfinder.

Geen grote, dat wist Marcel ook al van tevoren, maar voor mij de eerste die ik pelagisch gevangen zag worden.

Ongelooflijk, het leek wel of ik naar een videogame zat te kijken. Het zoeken naar die grote signalen, waarvan Marcel kon zeggen of het grote vis of niet was; zelfs of het snoekbaars of snoek was. Bizar! Vis die serieus al reageert op een shad die 5 meter boven hem hangt. De stuurmanskunsten om de boot met stroming en wind exact boven een bepaalde vis te laten liggen.

Geloof maar dat er ook bakken van snoeken gevangen worden met deze techniek.

En natuurlijk het aller spannendste, of de vis geïnteresseerd was of niet. Het naderen van onder van het vissen signaal om daarna weer naar de bodem af te zakken… of… BAM, de versmelting van twee signalen; die van kunstaas en van vis. Aanbeet! De eerste keer stond ik paf. Ik keek van het scherm naar Marcel en… inderdaad… hoepeltje krom. Ik kon het haast niet geloven. Dit keer geen grote, maar dat zou nog veranderen…

Op een ander stuk zag Marcel op zijn fishfinder veel minder signalen en had hij last van veel luchtbellen vanwege een schommeling in luchtdruk… Toch kwam hij ook hier weer iets groots op het spoor. Boot erboven manoeuvreren, shad laten zakken en… Jawel, het signaal reageerde meteen en kwam naar boven. Zonder enige twijfel… BAM! Een fikse dril met even later een XXL zander langszij. Wauw!!!

Hoe bedoel je een oude strijder. 106 cm. Wauw!

Beiden waren we onder de indruk. Wat een prachtige vis, die de 90 zou halen. Maarrr… de vis was relatief slank. Echt een oude strijder, hoe dan ook een vis op zijn retour. En dat vertekende, want bij meting stopte hij niet bij de meter. Voor mij sowieso voor het eerst dat ik een metersnoekbaars zag. 106 cm maten we. Ongelooflijk. Meteen ook het pr van Marcel!

Een megavis, dat zeker! Maar 106 cm zagen we er zeker niet direct aan af.

Een Nederlands record? Officieel sowieso niet, aangezien we in alle hectiek vergaten om meetlintfoto’s te maken. Ik heb ze in ieder geval niet groter gezien en Marcel ook niet. Wel zie je op de BNRZ (Beet Nederlandse Recordlijst Zoetwatervissen) dat er begin 2018 een van 106 gevangen is, maar een foto van de desbetreffende vis ontbreekt. We houden het gemakshalve op een officieuze evenaring van het officiële record snoekbaars, waar de foto van ontbreekt 😛