Aandacht voor Yaïr Nauta. Wij hebben hem al eens de fishfinder wizzard genoemd, maar dat hij ook een zeer fanatiek skilled roofvisser is weten weinigen. Dit seizoen had hij een baars missie. Geslaagd? Ehhh… check onder 😛
Door Yaïr Nauta
Het is eind augustus als ik besluit om mijn Lowrance-kaartplotter om raad te gaan vragen. Het is niet mijn seizoen. Niet omdat ik mijn vissen niet weet te vangen, maar meer om het feit dat mijn Suzuki-buitenboordmotor mij vertelt dat ik dit seizoen nog geen 30 vaaruren heb gemaakt. Tijd is de grootste vijand.
Klagen zal ik zeker niet doen. 2019 was zakelijk gezien een sterk jaar en tevreden blik ik terug op vorig jaar, waarvoor ik al mijn klanten erg dankbaar ben! Maar 2020? Dit jaar lijkt buitengewoon te worden, ondanks de Corona-crisis die als donderslag bij heldere hemel roet in het eten leek te gooien. Leveringen die stagneren, producten die uitverkocht blijken te zijn en nog tal van andere problemen. Maar in mijn opvoeding heb ik meegekregen: Niet denken in problemen, maar in oplossingen.
Dat ik verder ben qua electronica dan menig visser hoeven we niet onder stoelen of banken te steken. Ik ben er per slot van rekening 24/7 mee bezig (noot redactie: check de video onder:-) ). Een belangrijk onderdeel voor mijzelf is vangstregistratie in de vorm van het maken van waypoints. Nu is het echt niet het geval dat ik bij iedere vis die ik vang een waypoint maak. Wat voor mij wel erg belangrijk is, is uiteindelijk te weten: Waar vang ik de vis op bepaalde bodemstructuren en zeker in welke tijd van het jaar? En dan nog, niet ieder jaar blijkt hetzelfde te zijn.
Het is vrijdagmiddag 14 augustus als we na een lange warme werkdag besluiten om met mijn vaste visvriendengroep een borrel te doen bij mij op de zaak. Sterke verhalen en mooie vangsten genoeg, maar hoe zou het zijn met de voor mij toch mooiste vissoort die we hebben op ons eigen zoete binnenwater.
De baars! Dat is toch alweer een tijdje geleden dat we die serieus belaagd hebben. Afgelopen voorjaar heb ik nog een paar dagen door mogen brengen met mannen als Jacco Willemsen, Jochen Elpers e.a. op zoek naar deze mooie rover.
Aan de slag!
Ik besluit om mijn kaartplotter te raadplegen en vind op mijn Navionics kaart nog een paar mooie taluds met daarop wat waypoints. Toeval bestaat niet?! Deze waypoints zijn vorig jaar gemaakt rond dezelfde tijd van het jaar en uit mijn vangstregistratie blijkt dat het om ‘baarzen-waypoints’ moet gaan. De volgende visplannen worden dan ook snel gesmeed.
Het is vrijdag 21 augustus als ik ‘s ochtends om 3:30u bij Mike Breidenbach voor de deur sta. Dit was een korte nacht, om 00:30 uur rondde ik mijn boekhouding af. Na denodigde stops met koffie en een Redbull is het 7:15 uur als we arriveren op de helling. De helling is een privé eigendom van een van mijn klanten dus in no-time kunnen we te water. Het is al druk op het water, niet zozeer met vissers, maar wel met watersporters.
Het duurt een minuut of 10 voor we op ons eerste waypoint arriveren. De SideVision van mijn Raymarine Element en de Perspective modus van de Garmin Livescope verklappen mij dat dit wel eens de dag kon worden. De vis lijkt stijf tegen de bodem aan te liggen dus de crankbaits blijven in de bak liggen. Het wordt voor mij een loodkop met de door mij ontwikkelde Predox Willy Wonker shad in 7,5 cm. Mike start met de dropshot met aan de haak een 3″ Keitech Easy Shiner. Deze combinatie is voor mij ook vaak erg succesvol!
Nadat we 40 minuten op 1 stek hebben staan gooien gaan we naar een volgende stek. Op de Livescope zien we de vis er wel achter aan zwemmen, maar happen ho maar… Dit verhaal zet door tot een kleine 4 uren, een halve visdag lijkt verloren te gaan en tal van theorieën en vismethodes kunnen we overboord gooien.
Terug naar stek 1. Daar aangekomen en nog geen 4 uren later lijkt alles anders te zijn. Een groep meeuwen en futen verklappen de hoeveelheid aasvis die nu aanwezig is. Na een klein rondje varen met het oog nauwlettend op de SideVision gericht, positioneer ik vakkundig de boot en veranker deze met de Minn Kota Talon.
De knop staat AAN
Inmiddels ben ik geswitcht naar een Keitech Crazy Flapper die ik aanbied op een Texas montage. Mike heeft de verwachting dat het moet gebeuren op een Wonker shad. De eerste worp is gemaakt en vrijwel direct na het raken van de bodem wordt mijn Crazy Flapper gruwelijk hard opgepakt. Het contact geeft mij direct het gevoel dat het hier om een knappe baars gaat. Het net en Mike staan er klaar voor en niet veel later ligt de vis in het net. Met 44 cm bestempel ik dit als een hele mooie baars.
Dit blijkt het startschot te zijn voor een ware feeding frenzy. Elke worp is raak zowel bij mij, als bij Mike die na 5 worpen al in de gaten had dat dit het moment is om ook om te schakelen naar een Crazy Flapper. Het schepnet gaat nog een aantal maal over de rand, maar dan besluiten we dat het sneller gaat zonder net. Het lijkt wel lopende band werk!
Het kan niet op, 2 uren lang de ene harde aanbeet na de ander. Tot het moment dat het lijkt als of iemand aan de andere kant van de lijn de beruchte rode knop ingedrukt heeft. We vissen nog een klein uurtje door en besluiten dat het mooi geweest is.
Wetende dat er nog zeker 3 uren terug naar huis gereden moet worden. Terug op de trailerhelling tellen we beide handtellers bij elkaar op en blijkt dat deze 2 productieve uren goed waren voor 93 knappe baarzen! Met als top vissen een hoop eind in de 40.
Het Nederlands record
Het is zondag 23 augustus als we wederom dezelfde reis besluiten te maken. Ditmaal heeft Breidenbach senior zich ook bij ons reisgezelschap gemeld. Ik word dol enthousiast als we arriveren bij de trailerhelling, helder water en toch wat wind, wat voor mijn resulteert in de perfecte drift. Het is stek 3 die produceert.
De kleinste vis blijkt achteraf 35 cm te zijn en de grootste? Tsja, het blijkt een vis van ongekend kaliber. Een evenaring van het Nederlands record. We meten hem op 55,5 cm op het moment van euforie. Geloof het of niet, maar dit formaat heb ik al eens eerder mogen vangen.
Doorslag gevende factoren in dit avontuur
–Navionics waterkaarten.
–Garmin 8412 XSV in combinatie met de Livescope en de Perspective modus bracket.
-De Raymarine Element (12HV) incl. HV100 transducer.
-Betrouwbare en enthousiaste opstappers!
-Kunstaas en andere materialen van Albatros/Predox. O.a. Akoya Hengels, Willy Wonker shads en de shads van Keitech. Bijvoorbeeld de Crazy Flapper en Easy Shiner.
-Mijn vaste automonteur Patrick Stolp.
-Mijn vriendin Leonie die mijn niet altijd even nuchtere en soms gevaarlijke ideeën toch vaak steunt.
-Mijn Marcraft 520 in combinatie met de Suzuki 115 PK.
Na het terugkijken van de foto’s blijkt deze vis toch nog iets groter te zijn dan afhankelijk gemeten. K*T, de vis heeft met zijn bek over de rand van de plank gelegen. Ik ben in alle staten, we vangen nog een tweetal 50+ baarzen, maar echt genieten… dat kan ik er helaas niet meer van. Met 48 baarzen sluiten we wederom een succesvolle sessie af.
Een obsessie is geboren
Ik plan de agenda wat ruimer in en elke loze dag wordt gevuld met het verzadigen van mijn nieuwe obsessie; het vinden en vangen van 30 baarzen die groter zijn 50 centimeter in een tijdsbestek van 30 dagen.
Het geluk kan niet op en ik voel me onsterfelijk, de grote vissen blijven komen en mijn apparatuur en kennis helpen me elke sessie weer. Maar elk geluksverhaal kent een keerzijde. Het is de moeheid en de pech met mijn nieuwe bedrijfsauto die roet in het eten lijken te gooien.
Over een andere boeg
Mijn waypoints brengen mij niet alleen naar een water op 3 rij uren afstand, ik heb ook nog een aantal troeven die op een reis afstand van 1,5 uur liggen. Het plan is om deze ook weer eens te gaan bezoeken. Eenmaal op stek 1 aangekomen voelt alles anders. De waterkleur is anders, maar toch helder. Mijn schermen blijven echter leeg. Zijn we hier nu echt heen gereden voor niets? Alles is anders, de watertemperatuur, het weer in vergelijking met het jaar ervoor en de trek van de aasvis.
Niet opgeven is het motto. Die vis kan gewoon niet weg zijn. In dat soort gevallen moet je denken als een vis. Waar zou jij je verstoppen als er weinig tot geen schuilmogelijkheden zijn? Op dit soort momenten ben ik ongekend tevreden met de voor mij beste waterkaart. De kaarten van Navionics verraden mij in één oogopslag waar de zoektocht gaat beginnen. Steile randen en ondiepe platen in de buurt van vaargeulen blijken de sleutel te zijn. Ook op dit water blijken ware monsters te huizen. Niet zo groot als op het andere water, maar ook hier weet ik 50+ baarzen te vangen. Gelukkig vangen ook mijn opstappers enorme baarzen.
14 sessies zijn er nodig om van dit avontuur een verhaal te maken wat met als ‘bizar’ bestempeld voor mij de boeken ingaat. Dit ga ik niet snel vergeten.
Yaïr Nauta is een begrip in onze scene en dan met name vanwege zijn kennis en kunde op het gebied van fishfinders, elektromotoren en andere elektronica die op het water gebruikt wordt. Yaïr voorziet je van de juiste apparatuur, installeert en staat bekend om zijn hoge mate van service! Klik HIER.