De zomermaanden, heerlijk hoor qua weer, ook al valt dat dit jaar nog vies tegen. Maar goed, voor de roofvisserij is het nu niet bepaald prime time. Het kan anders gezegd behoorlijk lastig zijn. Zo ook op een visdag met Thijs van der Sanden van Rozemeijer eind juni.
Door Sjoerd Beljaars
Luc Coppens verwoordt het treffend in onze laatste video die we hebben gepubliceerd, klik HIER: “Zodra die watertemperatuur de 20 graden aantikt, kan het zomaar een passieve bedoeling worden onder water.” Thijs sluit zich daar bij aan. Sinds jaar en dag houdt deze topper een logboek bij met per vangst een hele reeks variabelen. Natuurlijk heeft hij zo patronen kunnen ontdekken en een die er boven uit springt is dat juni een bijzonder taaie maand is, afgezet tegen de rest van de maanden.
Goed, niet-gaan is geen optie en natuurlijk is alles mogelijk. Wij namen eind juni de proef op de som. Een klein zakmomentje qua temperatuur en later in de ochtend zou er een fiks windje opsteken. Alle reden om een schot te wagen toch?! Plaats van handeling, het Hollands Diep. Daar waar we vorig jaar nog getrakteerd werden op fantastische verrassingen in de zomer.
In de ochtend echter flinke mist. Dusdanig dat we onze sessie nog even uit moesten stelllen. Bij slecht zicht (klik HIER) is het namelijk verboden te varen en behalve het risico op een gepeperde boete, safety first. Gelukkig duurde het niet lang voordat de de wind opstak en de mist als sneeuw voor de zon verdween. Zodoende konden we ons plan uit gaan voeren.
Dat klinkt wat ingewikkelder dan bedoeld 😛 We voeren vanuit Lage-Zwaluwe naar de Haringvlietbrug om ons vanaf daar terug te laten driften over de ondieptes. Inderdaad, dan hebben we het over kilometers. We love it! Thijs zou met wat groter kunstaas meer specifiek de snoek bevissen, ik met kleine crankbaits alles wat wilde bijten.
Sounds like a plan nietwaar?! We hadden ons geen hoge doelen gesteld, maar het werd een taaie bende. Nochtans was het begin veelbelovend. Al vrij snel een snoeiharde beuk op mijn hengel, een mooie hoge 70’er snoek die vol de crankbait had gegrepen. Heerlijk! Helaas loste ik ‘m. Daarna Thijs aan de snoek, ik nog baars en toen… Niks, het grote niks. Niet eens een flauw tikje, een volger… Ongelooflijk. En de boot driftte door, kilometers.
Rijst de vraag, hoeveel roofvis overvaar je wel niet in vredesnaam? En… vanwaar die algehele passiviteit. Tal van verklaringen passeerden de revue. Is het dan die watertemperatuur van tussen de 19 en 20 graden? Zitten we niet met het juiste getijde, iets dat een cruciale rol kan spelen in het Delta gebied? Moeten we het dieper zoeken met shads, ons plan wijzigen? Kun je op deze dagen beter kiezen voor de hele vroege ochtend of late avond en de middag overslaan? Lastig en wie het weet, mag het zeggen.
We kozen eieren voor ons geld en het hazenpad. Tenminste, het Hollands Diep lieten we voor wat het was. We hoopten dat de Amer in de Biesbosch ons beter gezind was. Al is het maar voor in het koppie. Nieuw water, nieuwe kansen. Het laatste uurtje -exclusief een flink stuk varen- zouden we hier ons geluk beproeven.
Eenmaal daar een wereld van verschil. Sowieso het water met veel meer doorzicht en andere waterplanten, waaronder grote leliebedden. Het vertrouwen groeide en ook vangsten lieten niet lang op zich wachten. Snoek! Geen grote, maar wat hadden we ze gemist.
Zulke dagen zijn lastig op video te krijgen en toch zijn we verwoed door gaan filmen. Waarom? Ook deze dagen willen wij jullie laten zien. Deze dagen horen er net zo goed bij. Deze dagen zorgen er daarbij voor dat je de topdagen des te meer weet te waarderen. De edit is aanstaande mannen, broeders.