Gidsen in Noorwegen & De vloek van de metersnoek – Dit was het seizoen van Michiel Vlaar

Het seizoen 2023-2024 is alweer zo goed als ten einde. Tijd om terug te blikken op een bewogen seizoen. Lees in deze serie over de hoogte- en dieptepunten van verschillende vissers in het seizoen ’23-’24. Dit keer de beurt aan Michiel Vlaar van Visservice!

Waar het roofseizoen in Nederland plat lag en de gemiddelde roofvisser de dagen aftelde tot eind mei, zat ik al lekker in Noorwegen. Vanuit Visservice ging ik er weer een paar weken heen om te gidsen. Wij doen dat met een geheel verzorgd concept, dus naast het vissen mag ik ook inkopen doen, eten maken, boten verzorgen. Ook hebben we ter plaatse een hengelsportzaakje, knopen we tuigjes en horen we slechte grappen aan…

In Noorwegen kunnen gidsen als het seizoen in Nederland gesloten is, is een voorrecht.

Met Visservice bieden wij geheel verzorgde reizen aan. De reiziger hoeft alleen maar te vissen en een beetje gezellig te doen. Voordat er gasten komen, gaan wij altijd een paar dagen het water verkennen. Dat is geen straf, nog even met de andere gids samen het water op om te verkennen. Na een flinke heenreis is dit het ultieme acclimatiseren voordat de drukte losbarst. Dit jaar was ik samen met Robert Wognum. Het is een droom om te mogen visgidsen op de meest prachtige wateren van Noorwegen. Maar het is echt enorm intensief. De hele dag klaar staan, en dat zeven dagen per week, dat gaat niet in de koude kleren zitten.

De meeuwen wisten dat we vis vingen!

Na een paar taaie dagen met veel zoeken en weinig vis, is er advies ingewonnen bij onze buurman ter plaatse. Goed contact met locals is erg prettig als je zelf niet een jaar lang op hetzelfde water vist. Met zijn krom staande vinger (na een incident met een kreeft) wees hij nog twee extra plekken aan op de kaart waar hij eerder dit voorjaar veel actie had. Daar ter plaatse dacht ik eerst vast te zitten. Maar de bodem bleek toch te bewegen! Na een onwijze dril van dik een half uur had ik de leng van 80 meter diepte eindelijk naar boven gekregen. Wind, regen, dikke golven en eindelijk een vette beloning na urenlang zoeken.

Een dikke vette beloning na uren zoeken!

Wat een kick geeft het toch altijd! Bizar wat het vangen van een visje lichamelijk en geestelijk met je kan doen. Beseffen dat in Nederland de roofvisliefhebbers alleen maar kunnen dromen van een grote rover vanwege het gesloten seizoen, maakte mij een bevoorrecht en zeer gelukkig mens! De verkenningsdagen waren geslaagd en de weken erop is er prachtig gevangen door alle vissers. Noorwegen is voor mij als gids van Visservice het hoogtepunt van het jaar. Dit jaar, met deze vis, kon het helemaal niet meer stuk.

De vloek van de metersnoek

In Nederland sta ik ook graag aan de waterkant. In de schaarse vrije uurtjes wordt er graag gezocht naar roofvis. De polder waar ik woon staat bol van de slootjes waar snoek te vinden is. Samen met mijn vismaat Marcel Swerissen (tevens visgids bij Visservice) belonen wij onszelf  aan het einde van het jaar altijd even om samen een paar dagen ergens te gaan vissen. Het bootje wordt achter de auto gehangen, er gaat een paar kilo kip mee, genoeg koffie een klein afzakkertje voor ’s avonds en uiteraard een karrevracht aan materiaal. Dit keer de omgeving van het Sneekermeer.

Vis vangen lukte wel, maar die echte dikke bleef nog uit.

Snoeken is vloeken zeggen ze vaak! Of was het zoeken? Hoe dan ook, de visjes hadden er de eerste twee dagen nog niet echt per se heel veel zin in. Het volledige pluggen- en shad assortiment hebben we over ze heen getrokken. Langs de rietkraag, door de vaargeul, op de rand van de vaargeul, bij de boompjes, in de stroomnaad, maar het wilde maar niet losbarsten. We hadden  al wel wat gevangen en mijn maatje al twee dikke bakken van over een meter, maar het was toch tammetjes!

Mijn maat had zijn dikke bak wel te pakken!

Tot we op de derde dag op een grote vaart in een kleine zijsloot uitkwamen. Daar maar even in dan. Gelijk werd duidelijk waarom ze op andere plekken moeilijk te vinden waren, ze lagen met z’n allen hier opgestapeld. Na dubbele aanbeten en zelfs een driedubbele aanbeet (en alles geland) schrok ik mij de tandjes van een gierende slip. Niet zo één die geleidelijk aan klinkt, omdat je jezelf vast vist op een boomstronk, maar een enorm monster dat met kopschuddende bewegingen zijn onvrede uit over hetgeen dat ‘ie in z’n bek heeft zitten. Ik pak mijn hengel uit de steun, voel nog enorme tik op de top en alles is weg.

Op een gegeven moment hadden we zelfs triple hook-ups!

Het laatste dat rest, zijn de steeds kleiner wordende kolken aan de oppervlakte. Vol ongeloof en verontwaardiging vloek ik heel het Sneekermeer bij elkaar. Want dit was hem! Eindelijk zou ik verlost zijn van mijn vloek, de vloek van de metersnoek. Maar nee, ik blijf metermaagd en neem deze ellendige dag nog dagelijks mee naar bed. Honderden snoeken gevangen maar nog nooit boven de 100 centimeter. Nog een paar nachten slapen, dan zit ik weer in Noorwegen. Hopelijk kan ik daar deze ervaring op pedagogische wijze van mij af vissen.

Eerdere hoogte- en dieptepunten:

Gerben Jorritsma.

Robin van den Top.