Artic grayling met de Carolina rig – Blog Johannes Elzinga deel III

Voor Roofmeister Johannes Elzinga is het een droom die uitkomt; vissen in de USA. Veel roofvissers zullen jaloers zijn. Johannes heeft stage gelopen in Alaska met tussendooor talloze vissessies.  Klik HIER voor deel 1. Klik HIER voor deel 2.

Door Johannes Elzinga

Afgekloven shads, zo zien we ze het liefst 😉

In mijn allereerste blog heb ik jullie verteld over mijn eerste paar vissessies op lake trout. Inmiddels heb ik daar genoeg van gevangen. Het was even zoeken naar de sleutel maar het bleek dat een jigkop op een shad met een flinke schoepstaart het beste werkte. Lake trout is een vrij agressieve vis en verschillende shads zijn inmiddels historie geworden.

Af kunnen vinken op het lijstje en niet zo’n klein beetje ook…

Op Google Maps had ik een paar andere wateren gevonden waar veel regenboogforellen werden uitgezet. Natuurlijk is Alaska niet zo plat als ons kikkerlandje en was het dicht bij zijnde water zeker 3 uur lopen. Gelukkig kon het super goed vinden met een collega op de kwekerij. Dit was super handig want hij bleek een scooter en mountainbike te hebben die ik gewoon ff mocht lenen, wanneer ik ook maar wilde.

Gemak dient de mens.

Zweten, zweten en nog eens zweten. Er was een hittegolf gaande en daar loop je dan met lange mouwen en een lange broek. Mosquitos zijn een ware hell daar in Alaska en Mosquitosspray had ik nog niet. De route was een hele opgave en ik kwam daarom ook half dood aan bij het eerste meer, genaamd Carter Lake. Vlug water drinken, een energie bar naar binnen werken en vissen.

Krankzinnig kunstaasje, maar het werkte…

Gelukkig was het de moeite dubbel en dwars waard. Mij was al verteld dat het meer vol zou moeten zitten met regenboogforel en niks is minder waar. Bijna elke worp was raak. Het ging dan meer om aantallen dan de grote, maar goed, ik genoot als een klein kind aan de waterkant.

Viel goed in de smaak.

De een na de ander.

Johannes is 30 kilo lichter teruggekomen 😛

De 1e dag heb ik gelijk gebruik gemaakt van de scooter. Vol gas, zonder helm over de snelweg met 60 km/u kan gewoon in Alaska. Nu kun je natuurlijk denken waarom ik op de scooter zou gaan in plaats van fietsend of lopend. Wel, dit water ligt 400 meter hoger dan de snelweg en is vanaf daar alleen te bereiken te voet. Vanaf de parkeerplaats is het ongeveer nog anderhalf tot 2 uur lopen, maar wel via een super steile trail. Hier wilde ik graag mijn energie voor sparen, vandaar de scooter 😛

Na heel wat forellen was het  weer tijd om terug te gaan en gauw de volgende sessie in te plannen. Vlagzalm staat zeer hoog op mijn vanglijst. Het 2e meer wat ongeveer nog 30 minuten lopen huisvest deze fraaie salmonide. Niet de Europese vlagzalm maar de Artic grayling. Deze soort is een gevoelige vis voor smerig water en leeft dan ook alleen in een meer dat super diep, schoon en koud is.

Oh yeah!!! Blijdschap, ondanks die rotmuggen!

Na het bekijken van een aantal video’s en andere vangsten kreeg ik een aardige vangdrang en ging direct de volgende dag na werk er heen. Dit keer was ik beter voorbereid. Mosquitosspray, mosquito hoodie en veel water. Ook besloot ik met de mountainbike te gaan om tenslotte maar even aan mijn conditie te werken 😉

Afgetraind op je visstek aankomen.

Barstend van de spierpijn van gister, vertrok ik direct na werk op de mountainbike. Halverwege de berg begon ik erg te twijfelen of dit het wel waard was. Tegenwoordig worden die fietsen van vrij licht materiaal gemaakt maar het was hoe dan ook veel zwaarder dan verwacht. Eenmaal boven vergat ik alles, want ik kon daar mooi fietsen en het was 10x sneller dan te voet, wat natuurlijk meer vistijd betekend, en dat is kostbaar 😉

Wildernis in Alaska.

Ook had ik lieslaarzen bij me. Hierdoor kon ik verder in het water want ik wist niet precies wat ik kon verwachten. Ik was blij dat ik ze mee had genomen want de oevers waren te dicht begroeid om er fatsoenlijk te kunnen lopen. Inmiddels was het half 8 in de avond en de eerste worpen werden gemaakt met spinners, lepels en een kleine crankbait. Van de video’s begreep ik dat de vlagzalm een kleine bek heeft en dus geen liefhebber is van groot kunstaas .

Ondertussen op de stage zelf…

Het viel nog niet mee, want na 15 minuten had ik nog geen tik gevoeld. Toen pakte ik het kunstaas waar ik alle regenboogforellen op had gevangen, een dartbait, searchbait, jerkbait, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de grayling hem ook lust! De 1e kwamen op de kant. Oh man… wat was ik blij. Baars is mijn lievelingsvis, maar hij mag die eerste plek delen met grayling. De kleuren, vinnen, aasgedrag, het gevecht. Alles klopte en ik was verliefd geworden.

Johannes hartje artic greyling.

Bij een volgende sessie nam ik een collega mee die ze ook nog nooit had gevangen. Hij is een fanatieke vliegvisser en samen gingen we op pad om meer te kunnen vangen. Eenmaal  aangekomen had ik al snel de 1e weer op hetzelfde aasje. Daarna viel het stil voor zeker een uur.

Natuurlijk begonnen de raderen te draaien en toen herinnerde ik me dat grayling helemaal niet zo’n viseter is, maar meer voor insecten, wormen of kreeftachtigen kiest. Vreemd eigenlijk dat de vlieg niks opleverde. Met dit in het achterhoofd pakte ik een softbait van Zman. Je weet wel, die drijvende softbaits. Ik knipte een kwart af van een 5″ worm en monteerde dit op een C-rig. Mijn collega verklaarde mij voor gek. Maar na 3 vissen in 3 worpen begon hij ernstig te twijfelen en wilde hij  dezelfde montage.

De Carolina rig was killing hiero.

Bizar,we vingen ons scheel met deze rig. We kregen zelfs double hookups. De locals om ons heen keken stomverbaasd, maar visten stug door met spinners. Na deze geslaagde sessie kon ik mijn PR op 47 centimeter zetten. Ik heb alles uit de kast gehaald om een 50’er te kunnen vangen maar dit lukte niet.

Zelfs double hook ups! De locals zagen het en keken er naar.

Uiteindelijk werd mijn collega ook verstandig…

Helaas heb ik tijdens mijn stage de King salmon niet kunnen vangen. Dit blijft lastig als de hengeldruk hoger ligt dan een gemiddelde karpervijver in de stad. Hoe dan ook heb ik een fantastische ervaring opgedaan in Alaska, veel vrienden gemaakt en heel veel geleerd. Een paar dagen later vertrok ik naar Washington om daar een vriend te bezoeken en samen te gaan vissen op large mouth bass.

Stay stuned voor de laatste blog op Bass!