Beroepsvissers onder internationale druk

Wij van Roofmeister hadden een vooruitziende blik met het spraakmakende Kierbesluit, maar dat is niet zo heel moeilijk in dit geval. Feitelijk is het te gek voor woorden als je alle puzzelstukjes in een laat vallen.

Door Team Roofmeister

Laten we er niet te ingewikkeld over uit wijden. Het op een kier zetten van de Haringvlietsluizen is in beginsel vanwege druk uit de EU tot stand gekomen. In Duitsland, Zwitserland en Frankrijk zijn er miljoenen geïnvesteerd om jonge zalm uit te zetten, die vervolgens via de rivieren naar en vanuit de zee kunnen migreren om hun  paaicyclus te kunnen voltooien. Dat niet alleen, ook zijn er talloze vistrappen aangelegd tussen stuwen en andere obstakels in de rivieren met een totaal kostenplaatje van 700 miljoen Euro. Eén probleem, Nederland hield de poort dicht naar de zee.

De Haringvlietsluizen tussen Stellendam en Hellevoetsluis.

Met de Haringvlietsluizen op een kier niet meer, nu zouden onze salmonide vrienden weer op en af de zee kunnen trekken. Ook voor paling, zeeforel, steur, spiering en ander anadroom spul zou de deur weer open gaan. Maar… je raadt het misschien al, daar zijn beroepsvissers met netten actief. Tja, dat valt moeilijk met elkaar te rijmen. Uitgezette, ‘erg prijzige’ vissen die vervolgens door Nederlanders worden opgevist, al dan niet gericht. Of de bom zou barsten was al geen vraag meer, eerder wanneer. Wel, nu dus!

Zalm speelt een hoofdrol bij de strijd tussen de natuurorganisaties en de beroepsvisserij.

Vandaag in het Algemeen Dagblad: “…Maar Duitse, Zwitserse en Franse natuurorganisaties slaan vandaag in Den Haag alarm: de miljoenen zalmen die zij uitzetten in de Rijn om de visstanden te herstellen, zwemmen pal voor de dam in de netten van Nederlandse vissers.”

Het plan: De sluizen op een kier en brak water tot en met de ingang van het Spui (rood gearceerd). In de ideale situatie een biotoop waarin anadrome vissoorten op en af de zee kunnen migreren. Ook over dit gegeven bestaat een eindeloze discussie.

Niet heel onlogisch dat deze gasten pissig zijn. Naar verluid zijn er ten behoeve van dit Europese herstelprogramma maar liefst 80 miljoen jonge visjes uitgezet in de Rijn en haar zijrivieren. Met speciale tracking systemen kunnen de betreffende instanties bijhouden hoeveel vissen terugkomen voor de paai.

Donkere wolken voor de beroepsvisserij?

Uiteraard was de verwachting dat er meer zalmen zouden terugkeren, maar… houd je vast… het zijn er minder geworden. “Bij de Haringvlietdam wordt nog altijd volop gevist. Je ziet er vissersboten, fuiken en staande netten. We weten niet hoeveel zalmen daarin belanden, maar gezien de hoeveelheid netten moet het om grote aantallen gaan. Zo zullen we er nooit in slagen om weer een eigen populatie zalmen op te bouwen in de Rijn.” Aldus Stefan Jaeger van de zogenaamde Zalmvereniging, die samenwerkt met 24 internationale natuurorganisaties waaronder o.a. Wereld Natuur Fonds.

Een never ending story zo blijkt. Wij zullen het op de voet blijven volgen. Check HIER een eerdere post over de beroepsvisserij in relatie tot het Kierbesluit en HIER alle ins en outs over deze soap 😛