De gesloten tijd, wat nu – Met BERTUS ROZEMEIJER – Vogels met pixels aan flarden schieten

Het is zover, die vervloekte gesloten tijd is begonnen… Voor sommigen staat de tijd stil, anderen gaan door op hun manier of vinden alternatieven.  In ‘De gesloten tijd, wat nu?’ stellen we cracks een aantal vragen over het afgelopen seizoen, maar ook wat de plannen zijn voor het nieuwe seizoen.

De vorige keren Simon Torenbeek,  Hilco van Nuil, Oscar Wissink, Carl Greve, Yvo Bindels en Rick Simmerman. Nu is het de beurt aan Bertus Rozemeijer van DAM en Effzet.

 

Hoe was het seizoen 2018/2019 voor jou?

Elk jaar is anders, maar voor mij was het van juni 2018 tot maart 2019 best wel goed. In totaal acht keer 120+ en een keer 130+ snoek in de boot, dus wat wil je nog meer?! Over snoekbaars (aan de vlieg) had ik niets te klagen en natuurlijk, als gids, moet ik al helemaal niet zeuren!

Een handjevol van deze vissen en ik ben happy!

Steeds vaker herhaalklanten die stukje bij beetje vrienden worden, waardoor het wel eens lastig wordt om af te rekenen. Helemaal te gek was kleine Moritz. Wat een schat en wat een  inzet had dat jochie. Heel de dag met een reel in de hand die daar niet echt in paste, maar waarmee hij niet een keer ook maar iets van een pruik heeft geworpen. Klik HIER.

Die kleine kon er echt wat van. Je had er geen kind aan..

Nu gesloten tijd, hoe kom jij deze tijd door?

Het gesloten seizoen doorkomen? Nou, daar heb ik niet zoveel moeite mee. Nare dingen, belastingopgave 2018, eerste kwartaalcijfers. Leuker is de boot schoonmaken ff wegbrengen voor onderhoud en de contacten met de klanten aanhalen. Ik heb samen met mijn vrouw Moniek ook een best wel een grote tuin te onderhouden en ook daar zit veel tijd in. Tussendoor nog even op vakantie en nee, geen hengels mee.

Nachtfotografie, een van mijn mooiste!

Een landschap rent niet weg dus neem ik de tijd.

Hoe ik het doe weet ik zelf niet, maar ik zit nu al tot eind van het jaar vol met mijn gidswerk en heb de eerste aanvragen voor 2020 al in de agenda. Vissen is voor mij nog steeds het meest belangrijk en nu, als pro-staffer bij Effzet / DAM ben ik ook bezig met kunstaas. Waar mogelijk verbeteren, en natuurlijk een paar nieuwe producten. Ondanks een bomvolle markt zie ik nog steeds mogelijkheden.

Adders hebben een aaibaarheidsfactor nul; om er, zonder de adder te verstoren, een beetje plaat van te schieten is geduldwerk. Maar dat zijn we als roofvis vissers gewend … toch … 😉

Met een wezeltje duurt het ff voor je ze zo ziet, maar dan heb je wel wat…

Het gesloten seizoen doorkomen?  Ik ben natuurmens en fotograaf, dus steek ik erg veel tijd in het maken van natuurbeelden. Insecten met macro lenzen en met die macro ook reptielen en amfibieën. Met de telelens vogels en met een groothoek landschappen. Net als bij het vissen ben je ook hier afhankelijk van de stemming van de natuur.

In het moeras, baardmannen.

Nog zo’n moerasvogel, blauwborst.

Het weer heeft ook hier zijn invloed, waarbij je gelijk merkt dat dit ook invloed heeft op wat zich in de natuur beweegt. Er zijn, net als bij het vissen, dagen bij waarbij je denkt, ‘waar zit die zooi’. Het is ook altijd erg spannend en eerlijk gezegd, niet zo veel verschillend met jagen. Je besluipt je ‘prooi’, die je vervolgens met pixels aan flarden schiet. Een goed geslaagde foto is voor mij net zo geweldig als het vangen van een dikke snoek.

Juffertjes schieten. Leuk om te doen.

Tja, tis geen aalscholver, dus het mag …

Echt, een goede foto komt niet zomaar. Je zit soms uren in een hutje te wachten op je vogels. Je loopt kilometers te struinen met een best zware uitrusting. Denk maar aan een kilo of vijftien op je rug. Met je ogen kam je heel nauwkeurig de grond af, want een adder vindt je niet zomaar! En als je er een gevonden hebt, moet je er ook nog eens vlakbij zien te komen. Heel het proces kan soms wel een kwartier of langer duren.

Prachtvogels, die ijsvogels

Net als het vangen van een heel dikke snoek is dit voor mij ook een onvergetelijk moment en als dat het knallen met pixels ook gelukt is blijft dit bij je.

Natuurlijk kun je snel een snapshotje maken, maar dat is dan niet meer als eens bewijsfoto. Mijn adders en ringslangen benader ik tot op twintig cm. Ik kruip, op mijn buik met alle voorzichtigheid naar het reptiel toe. Als ik dichtbij genoeg ben, probeer ik met een behangersschaar  de omgeving van de slang vrij te knippen. Ook dit vraagt om een vaste en vooral erg voorzichtige hand. Soms ligt de adder niet echt lekker en lig je lange tijd te wachten tot er beweging in komt, hopend dat het koppie naar je toegedraaid wordt.

Ga eens kijken met wat ze naar boven brengen, weet je wat voor kunstaas je hebben moet.

Echt, een andere aanpak werkt hier niet. Doe je het een beetje te lomp, dan is de adder weg. Bang voor de reptielen hoef je niet te zijn. Ze vallen je niet aan zolang je er zelf maar met je tengels vanaf blijft.

Niet giftig, maar geen reden ermee te gaan knoeien voor een ‘leuke’ plaat. Net als vissen wordt geduld beloond.

Eigenlijk is het met vogels niet zoveel anders. Het is ook hier vaak lang wachten op dat wat je fotograferen wilt. Bij mij zijn dat toch vaak visetende vogels, maar ook een vleeseter is welkom. Insecten zijn niet echt lastig te fotograferen. Hier zoek ik naar dat wat ik mooi vind. Bijvoorbeeld een bedauwde vlinder of libel. Die vliegen niet weg, dus je hebt alle tijd er iets moois uit te peuren. Aldoende is de gesloten tijd voorbij voor je er erg in hebt en geloof me, wanneer het weer mag mis ik dit wel eens.

 

Zijn er doelstellingen voor 2019/2020?

Voor 2019-2020 heb ik eigenlijk nog geen vast plan. Vaak wordt gedacht dat groot vangen alleen maar telt, maar dat is zo niet waar! Het gaat om beleving en die beleving is net zo groot wanneer je een dikke baars aan een lichte tak vangt, of een snoekje aan net zo’n hengel als een snoek van dik boven de meter aan een tak waarmee je ook een olifant kan neermeppen..

En dit samen met vismaat Wim Russchen. Heerlijk…

Doelen heb ik nog wel hoor. Een paar mooie vissen op de streamer, maar vooral genieten van de natuur en het vissen.

Thanks Bertus! Wat een super mooie foto’s!!! Dit was de zevende ‘De gesloten tijd, wat nu?’ , de volgende keer zullen we praten met Michael Stalenhoef.