Wie Christian Drost van BKK kent, weet dat dit iemand is die graag op specimen snoek jaagt. 120 cm en als het even kan die 130 cm overschrijden. Hemel en aarde worden daarvoor bewogen. Maar niet zonder een onmisbaar ingrediënt: genieten van alles wat er om heen hangt.
Door Christian Drost
Jaar 2021 / 2022 was er een van ups en downs, high’s en lows in de breedste zin van het woord. Het was een jaar zoals zovelen, maar toch anders. Mede door het weertype die maakte dat de omstandigheden alles behalve stabiel waren, en de watertemperatuur die tot diep in de winter boven het langjarig gemiddelde schommelde werd het een seizoen waarin alles uit de kast moest worden getrokken voor die ene vis. Echter, wanneer de sleutel eenmaal gevonden was, werd je rijkelijk bedeeld. Elk seizoen is ook anders, je weet nooit wat er komt en zo zal het aankomend seizoen weer zijn. En dat is maar goed ook, want anders werd het ook zo saai nietwaar?
De gesloten tijd is voor mij persoonlijk altijd een fijne tijd. Even tot bezinning komen, even helemaal niks. Rust, schrijven, fotografie en gewoon ook eens wat andere visserijen oppakken, zoals vliegvissen op ruisvoorn bijvoorbeeld, pennen op karper en natuurlijk ook de meerval die in de gesloten tijd af en toe belaagd word. Of gewoon feederen op brasem en lekker ‘ lay low for a while”, onderuitgezakt in de stoel in een mooie omgeving.
Maar ook het kunstaas weer ordenen, materiaal bestellen waar nodig, terminal tackle vervangen, de boot eens schoonmaken en natuurlijk nieuwe plannen smeden voor het aankomende seizoen. Nieuwe plannen waar overigens ook de reis naar Zweden met Roofmeister (een groepsreis, wil je mee? Dat kan, klik HIER) en BKK Benelux in de planning staat, en daar het een en ander voor organiseren.
Want zoals elk jaar stel ik mijzelf het doel voor om vooral op de eerste plaats zoveel mogelijk te genieten van mijn visserij, en de mooie momenten op het water te koesteren. Natuurlijk mag er ook gevangen worden, maar vangen is voor mij niet perse een must om een dag te maken.
Qua PR’s valt er ook nog bar weinig te halen ben ik bang, want ik heb zo’n beetje alles wel gevangen wat los en vast zit, maar als ik dan toch mocht kiezen stel ik mij het doel wat ik mijzelf elk jaar stel, Een of meerdere snoeken van boven de 120 vangen. Ja, ’t liefst dan nog maar weer eens een 130 erbij. Voor de rest gewoon nog meer grote vis van andere soorten roofvis die ons waterland rijk is. Vooral wanneer de watertemperatuur in de zomer recordhoogten bereikt, switcht mijn visserij vaak naar die met minder tanden, en dat houd de diversiteit van de roofvisserij ook mooi in evenwicht.
Magische grens op 120 cm
Vissen, of dat nu met kunstaas is of met de vlieg, is voor mij altijd puzzelen. Constant op zoek en bezig zijn om alle stukjes in elkaar te krijgen, om vervolgens weer helemaal opnieuw te beginnen na een visdag. Geen dag op het water is hetzelfde. Ik maak extreem veel uren en ben bereid alles te geven voor die ene vis. Ik heb het geluk gehad dat ik zoals eerder beschreven alles al zo’n beetje gevangen heb, en dan is de druk van het Moeten vangen ook wat minder.
Ik vang het liefst grote snoek, in uitzonderlijke formaten. Afgelopen seizoen heb ik daar in alle heerlijkheid genoeg van gevangen, maar een vis van 120 of meer is voor mij toch de magische grens. Ook als dat betekent dat ik daar een heel jaar of zelfs weken of maanden voor moet blanken, dan zal ik dat lachend doen. De voldoening na zo’n vis is een onbeschrijflijk iets en zet je direct weer met beide benen op de grond waar het allemaal om draait. Al deze vissen zijn stuk voor stuk uniek, en leven een heel ander leven dan de gemiddelde metersnoek en juist dat maakt voor mij de speurtocht zo mooi!
Tegenwoordig is men veel te gehaast op het water, het moet allemaal groter, beter, meer en vooral ook mooier, en gewoon de essentie van het vissen op zich wordt dikwijls vergeten. Voorop staat dat je vooral moet genieten en dat kan zijn van de kleine dingen. Een voorbij vliegende ijsvogel, een idyllische zonsondergang, maar ook een mooie vis. Niet elke avond is er die zonsondergang en niet elke dag zie je een ijsvogel en zo is het met het vangen van grote snoek ook. Het is zoeken naar een speld in de hooiberg, en het gaat vooral om de beleving, de hele entourage er omheen en juist die beleving maakt elk jaar weer mijn seizoen.
“Steeds opnieuw de routes vinden waarlangs de vis migreert van week tot week, dat is iets waar ik heel veel over na denk, zelfs over droom.”
Qua technieken zou ik niet weten wat ik nog moet bijleren, maar als ik dan toch mocht kiezen is het nog beter begrijpen van wat er onder water speelt. Het fascinerende onderwater wezen en vooral ook het voorspellen wanneer welke vis waar te vangen is, en steeds opnieuw de routes vinden waarlangs de vis migreert van week tot week, dat is iets waar ik heel veel over na denk (zelfs over droom) om het de volgende dag toe te passen in de praktijk.
Afgelopen seizoen heb ik een bepaald patroon gevonden wat ik al jaren in gedachten had, maar toch maar eens ben gaan toepassen op plekken waar ik normaal nooit vis en dit heeft mij geen windeieren gelegd. Afstappen van de ‘normale’ gang van zaken en out of the box denken, maar vooral ook doen, dat zal aankomend jaar nog meer de focus voor mij krijgen. Gewoon stug doorgaan met het vangen van grote vis, op plekken die voor het eerste oog compleet uitgestorven lijken, maar als het signaal op de dieptemeter verschijnt, de haak word gezet en de hengel krom gaat op het tijdstip dat de zon ondergaat en de ijsvogel langs vliegt… Precies op dat moment die grote snoek vangen… Dat is mijn doel voor dit jaar, en zo zal geschieden.
Mooi om te zien dat het genieten bij Christian Drost hoog in het vaandel staat. Volg hem HIER op Instagram en HIER op Facebook.