Drie 50+ baarzen in een uur tijd – Leren van niets vangen

We krijgen het voor onze kiezen Roofmeisters. Eerst de stormen in het vroege voorjaar, toen het Corona virus, waardoor onze Belgische vrienden zelfs een visverbod opgelegd kregen en dan nu de gesloten tijd. Toch hebben we alle reden om terug te blikken op een waanzinnig roofvisseizoen. Zo ook Koen de Been.

Door Koen de Been

Zoals sommigen weten ben ik helemaal verknocht aan het vissen op grote baars. Mijn plan was om afgelopen winter die trant weer voort te zetten door wekelijks 1 of 2 dagen te gaan vissen op deze mooie (wellicht de mooiste?) zoetwaterrover van ons land. Oktober en november viel bij mij in het niets door de grote  drukte op mijn werk. Zo was ik hele weken op pad en ook met regelmaat in het weekend, waardoor die 2 maanden qua vissen en logischerwijs ook het vangen in het niets verdween. De dagen dat ik vrij had zat ik liever naast mijn vriendin, want een relatie heb ik niet voor niets.

Helemaal verknocht aan deze vissen!

Gelukkig kreeg ik het in december al minder druk en de opgebouwde overuren kon ik nu prima gebruiken. Eindelijk vissen! Eindelijk achter die grote baarzen aan! Door de redelijk warme winter was het water niet veel frisser geworden als 6,5 graden, met daarbij het hoge waterniveau van alle rivieren viel een deel van mijn plannetje al in duigen.

Veel storm en hoog water. We laten ons daar toch niet door stoppen 😛

Gelukkig had ik het seizoen ervoor al wat huiswerk gedaan om een uitvalsbasis te hebben voor als de rivieren te hoog stonden of als de drukte mij teveel werd. Na extra creaturebaits en twitchbaits ingeslagen te hebben bij Hengelsport Fauna ging ik richting waterkant.

Als het knopje ‘aan’ op groen staat 🙂

Troebeler water zag ik qua omstandigheden niet als ideaal voor vriend baars, aangezien het een echte zichtjager is. Maar goed, je doet waar je het mee moet doen 😉 Na de eerste paar worpen kreeg ik een voorzichtige aanbeet en zette mij op scherp, wat er daarna gebeurde was ronduit bizar! De daaropvolgende worpen ving ik maar liefst  3 baarzen van boven de 50 cm, inclusief  mijn nieuw PB van 54! ‘Ik zit op GOUD’, ging er door mijn hoofd! Moederziel alleen in the middle of nowhere met een serie baarzen waar je bijna alleen van kunt dromen. Waanzinnig!

Esox als bijvangst!

De daarop volgende week wilde ik natuurlijk niets liever dan deze reeks voortzetten. Maar helaas, de Carolina rig was lang niet zo in trek als voorgaande jaren. Vanwege de hogere watertemperatuur was vriend baars wellicht in de hogere waterlagen op jacht naar aasvis in plaats van tegen de bodem met het vizier op kreeftjes. Blijf je je focussen op de bodem dan  vis je feitelijk onder de vis door. In dat geval zal de baars je huppelende kreeftje niet eens opmerken.

De bellyboat voor een andere aanpak.

 

Plan B(ellyboat)

Dit zette mij wel aan het denken, want als A niet werkt dan moet er een plan B klaarliggen om zo snel mogelijk vis te vangen en mijn kostbare visstijd zo goed als mogelijk te benutten. De oplossing werd voor mij: werpend vissen vanuit de bellyboat met shadjes en dat bleek een schot in de roos! De daaropvolgende sessie ging ik met de juiste omstandigheden te water; zonnig en zo goed als geen wind. Die dag ving ik 8 baarzen tot 51 centimeter en een enkele aanbeet werd gemist. Wederom alle reden om me op een roze wolk te wanen. Zeker als de aanbeten van de stekken komen waar je ze verwacht (lang leve de sidescan op mijn dieptemeter!).

Op veel plekken ook snoekbaars, alleen maar gaaf!

Maar helaas kwam er een abrupt eind aan de bellyboat plannen, omdat de wind de dagen erna flink tekeer ging. De ene storm volgde de andere op, met de belyboat zou het meer op vliegeren gaan lijken. Tot overmaat van ramp gooide het hoge water roet in het eten voor het wadend vissen.

Met mijn vismaat op een ‘geheim’ plasje.

Dus weer terug naar mijn stekkie waar ik begin december zo lekker vis ving op de C-rig, ditmaal wel met vaste vismaat Hans van den Brink. Ik verklap lang niet alles, maar hij had al een vermoeden waar ‘mijn putje’ lag 😉 Zo visten we er een aantal sessies samen en meerdere mooie vissen kwamen op de kant. Zo nu en dan ook snoekbaars op de Carolina rig. Supergaaf!

 

 

Nieuw water

De maand januari wederom een aantal sessies vanaf de kant op een nieuwe plas die nog goed begaanbaar was ondanks het hoge water. De eerste uren was het super taai met de Carolina rig. Wat mij opviel was de redelijk ondiepe oeverzijde die werkelijk op iedere meter bezaaid lag met driehoeksmosseltjes. Dat is toch HÉT gebied waar baars jacht maakt op kleine kreeftjes.

Vet als ze steeds ondieper komen te liggen.

Na 5,5 uur zonder enige aanbeet begon ik te twijfelen. Liggen ze er niet? Doe ik iets fout? Vis ik te snel? Liggen ze hoger? Al die vragen maakten mij nieuwsgierig, maar ik kon er op dat moment niks mee. Ik had namelijk alleen mijn C-rig spullen meegenomen. Een alternatieve optie was om een dropshotmontage te knopen en m’n aasje een meter van de bodem aan te bieden, maar dit leek alles behalve ‘natuurlijk’ dus die optie stopte ik snel terug in de kast. Stug doorvissen dus en de kans op een blank voor lief nemen… dacht ik….

 

Toen de zon een kwartiertje doorbrak ging er bij de baars een knop om, uit het niets kreeg ik een voorzichtige knabbel op mijn hengeltop. Dus toch?! En dat bleek, in dat zonnige kwartiertje ving ik op één stek 3 hele beste baarzen, waardoor mijn vermoeden werd bevestigd dat de baars gewoon op standje ‘uit’ stond. Zo zie je maar weer dat een kwartiertje zon je visdag ineens goed kan maken!

 

Tot aan de sluiting

De afgelopen maand heb ik veel met de bellyboat gevist, zowel werpend met shadjes op baars als met een hengel pelagisch op vriend snoekbaars en ook dit was niet onverdienstelijk. Regelmatig had ik visdagen erbij met 6 tot 8 rovers in de boot in iets minder uren. Afgelopen maand kwam de snoekbaars al aardig ondiep te liggen waardoor ik die zanders tussen de dikke baarzen door at ving. Dat zijn altijd gave verrassingen.

De bellyboat geeft een extra dimensie aan de vangsten.

Als ik zo terugblik op de afgelopen maanden dan heb ik weinig, maar wel hele mooie vangsten beleefd, een hoop geleerd maar vooral genoten tussen het harde werken door. Kilometers maken, nieuwe stekken zoeken, blanks werden soms meer regelmaat dan uitzondering, maar ook van blanks leer je.

Op naar een nieuw seizoen. Dat ze maar weer lekker agressief zijn… 🙂

Na de gesloten tijd ga ik me richten op het crankbait vissen op de rivier, afgelopen zomer als wat gedaan, maar zeker niet het volledige uit gehaald. Deze manier van vissen kan zo spannend zijn in de warmere maanden! Zeker als ook de roofblei nog eens actief is!

 

Als afsluiter wil ik alle Roofmeisters een uitstekende,  maar vooral gezonde tijd wensen in deze vreemde situatie waar we allen in zitten. Vissen is de beste remedie om je hoofd leeg te maken in deze onzekere tijden. Daarna wens ik alle Roofmeisters een prachtig visseizoen toe na de gesloten tijd en wellicht zien we elkaar langs de waterkant.