Een waanzinnige 7-daagse op grof wild – Grote cubera en Almaco

Covid houdt de hele wereld bezig. Eén voordeel, er wordt veel minder gevist en met name op exotische bestemmingen kan dat zich goed uitbetalen. Check het verhaal van Mario Kok die meteen in de startblokken stond zodra Panama het vliegveld weer opende. Wat hij zou gaan doen? 7 dagen non stop vissen op alles wat groot en agressief is. Check zijn verhaal!

Door Mario Kok

Panama opent eindelijk het vliegveld. Tijd om eindelijk het water op te gaan. Mijn vaste visgids had de deuren gesloten en was uit Panama vertrokken tot het Covid verhaal over zou blazen. Dus het was deze keer aan mij zelf om mijn trip volledig zelf te regelen. Een 100% custom trip voor mij dus, alleen zonder andere vissers.  😛

 

Dag 1> De voorbereiding

Gisteren aangekomen in Panama. Hotel geboekt op het vliegveld en vandaag een vlucht naar David, de tweede stad van Panama. Op het vliegveld staat Fillo, mijn visgids, op mij te wachten met Jesus, die het vervoer had geregeld. Meteen door naar de supermarkt om eten voor een week in te slaan en vervolgens een fors aantal blokken ijs kopen om de oversized koelboxen mee te vullen.

Droom locatie.

Ook nog even een snelle stop in een hengelsportzaak die op de weg ligt. Een groot net gekocht en wat klein spul. En vervolgens door naar de jachthaven in Boca Chica in Chiriqui. Daar al het materiaal alvast op de boot geladen. Mogelijk de lelijkste boot in heel Panama, maar de enige boot met een kajuit die te huur was. Het plan is om 7 dagen vanaf de boot te vissen en hier ook te slapen. Gelukkig hangen er wel twee uitstekende 225pk Yamaha’s op de spiegel 🙂

 

Dag 2> De kick off

Dag 2: Om 8 uur in de morgen zitten we op het water. Het wordt een flink stuk varen naar ons jachtgebied: Coiba, Jicaron en Jicarita. Na een kleine 4 uur vol blazen komen we eindelijk aan. Het plan voor deze trip is om met levende bonitos en maatje 11/0 Owner Supermutu cirkel haken driftend te vissen op monster cubera en almaco jack.

Wat ons te wachten staat…

De hengels gaan uit met plastic inktvisjes en binnen 5 minuten staan ze krom. Yellow fin tuna. Leuk om te vangen (en uitstekend als shashimi), maar niet wat we zoeken. Helaas blijkt de zee vergeven van enorme scholen kleine YFT’s. We vangen er een stuk of 30. Helaas geen enkele bonito. Dan maar forse moten snijden en op een 10/0 driftend aanbieden. Goed voor Cubera, niet zo goed voor Almaco’s. De moten gaan overboord en meteen zien we dat de stroming verkeerd staat; van noord naar zuid en veel te sterk.

Je zal een aasvisje zijn. Brrrr…

De moten drijven aan de oppervlakte. Dat gaat ’m dus ook niet worden. Ik ben geen fan van zwaar lood op de lijn dus weer op zoek naar aasvissen. Wederom enkel tonijntjes. Te groot om als levend aas aan te bieden. Ze worden wel gepakt maar de vis is moeilijk te haken met zo’n grote aasvis.

Er zijn inmiddels al behoorlijk wat uren verstreken en het begint donker te worden. We besluiten om in de baai voor het onbewoonde bounty eiland te verankeren. Uiteraard gaat er een hengel overboord met een mootje tonijn. Een vis meldt zich op te spinstok. White tip reefshark, een flinke knokpartij op de lichte hengel. Vervolgens een rocksnapper. Dan een forse aanbeet en een kleine Cubera komt in de boot. De eerste is binnen! Yes!

Een zoutwater goudvis, ofwel een bijzonder mooi gekleurde cubera. We zouden deze beauty tegen het einde van de zevendaagse vangen…

Weer een aanbeet: haai… lijn door. Dat herhaalt zich een paar keer. Dan maar mijn 30 trolling stok met staaldraad overboord en een Black Magic Belt aan. Het duurt niet lang of de reel begint af te lopen. Ik zet de stok in mijn belt en zet de slip dicht. Oeps. Dit is een hele beste. Niet te houden. 100 meter lijn is er al af en ik zit op mijn backing. Nogmaals zo’n 100 meter. Ik hang vol in de stok. Fuuuck!!! De lijn schuurt door op de rotsen. Dit was een hele hele beste. Shit, balen!

 

Dag 3> Koperhaai van 150 kilo

Dag 3: Even snel een ontbijtje koken op het eiland. De boot staat vol met benzinetanks dus maar beter niet de gaskoker aan op de boot. Daarna weer op zoek naar bonito. Hetzelfde verhaal. YFT, YFT, YFT. Dan maar iets anders proberen. Slowjigs op een meter of 40 diepte met op de fishfinder grote scholen. Dylan, de zoon van Fillo, vist nu mee. We moeten zo snel mogelijk goede aasvissen zien te krijgen en jawel, we beginnen vis te haken. Weer kleine geelvintonijn, maar nu ook albacore tonijn. Die hebben scherpe tandjes en we beginnen in rap tempo jigs te verliezen. Dan maar de 40lb fluoro in ruilen voor 70lb. Dat helpt gelukkig.

Ffies afkoelen in het water zit er niet in…

Er komen verschillende vissoorten boven. Dat is het mooie van slowjiggen. Je kunt van alles en nog wat haken. Jack crevalles, almaco’s, rainbow runners, tonijntjes en eindelijk een paar goede aasvissen: cojinuas. Een kleine jack-soort die uitstekend werkt als levend aas. Eindelijk ook eens een paar bonitos. Snel de zogenaamde tunatubes in waar ze goed in bewaard kunnen worden.

Na van alles en nog wat gevangen te hebben varen we terug naar de hotspot. Een fors rots plateau dat vanuit de diepte oploopt tot 40 meter. Een aasvis wordt via een breeklijntje gefleurd waarbij de forse 11/0 vrij voor de neus hangt; de beste manier om een vis lang levend te houden en de haak vrij aan te kunnen bieden. Een cojinua gaat overboord en ik zet mijn hengel alvast in de Black Magic. Op deze stek duurt het meestal niet lang. En inderdaad begint de slip al snel af te lopen. Iets te snel voor cubera lijkt me zo. Ik zet de slip in de vechtstand en ga in de hengel hangen. Dit lijkt me een haai te zijn. De dril duurt behoorlijk lang en eindelijk zien we kleur. Een forse koperhaai van een kilo of 150. Een prachtige vis. Snel de haak eruit en verder vissen.

Wauw, wat een prachtige koperhaai. Iets om grenzeloos respect voor te hebben…

Het lijkt erop dat de haaien het plateau hebben geclaimd. Niet best. Ik verspeel er verschillende. Er komen ook wat whitetips uit. Geen cubera of almaco te zien. Niet gek natuurlijk met zoveel haaien. Frustrerend. Wel lekker gevist met de slowjig stok, wat een heerlijke actie met kleinere en middelgrote vissen biedt. Terug in de baai weer een haaienstok eruit. Wederom een enorme vis verspeeld op de rotsen. Enigzins gefrustreerd ga ik eindelijk slapen.

 

Dag 4> Grote cubera!!!

Even iets anders proberen. We gaan in de morgen trollen met plastic lures. Eens kijken of er al marlijn zit. Het is nog een beetje vroeg in het seizoen, maar je weet maar nooit. Vier hengels overboord. We varen richting Hannibal Bank, een van ‘s werelds topstekken voor zwarte marlijn. Helaas, na een hele morgen trollen geen vis gezien. Zelfs letterlijk geen vogel in de lucht. Ze zitten er nog niet. En de grote tonijn is afgepaaid en weer op weg naar Galapagos. Terug dan maar met de jighengels. Snel wat aasvisjes pakken en het plateau op. Binnen no time een forse aanbeet. De manier van vechten komt me bekend voor. Dit moet een forse almaco zijn. En ja hoor, een prachtige vis met indrukwekkende kleuren. Snel wat foto’s maken en weer terug.

Grote Almaco. Wat een brute vissen!

Oei, hij blijft drijven. De zwemblaas doorprikken doe ik nooit. Zodoende prik ik een klein karperhaakje in zijn lip en met een breeklijntje aan het anker laten we de vis afzakken tot op een meter of twintig. Daar even bij laten komen en breeklijntje doortrekken. Werkt prima. Dat haakje roest toch zo door.

Na dit schrijven heb ik een zogenaamde Seaqualizer Decompress Tool gekocht. Die kun je instellen op verschillende dieptes waarna de clip automatisch opent en de vis weer veilig kan wegzwemmen op de diepte waar hij vandaan kwam. Die gaan we de volgende trip maar eens testen.

Yeah! Grote cubera, een asbolute targetvis!

Snel daarna volgt er weer een forse almaco. Het begint nu te regenen. Maar uiteraard vissen we door. De volgende aanbeet is eindelijk een beste cubera. Yes! 1.08 meter. wat een brute vis! Ik begin er wat meer vertrouwen in de krijgen. Op de koop toe nog een dikke baracuda.

 

Dag 5> 30 kilo almaco

Pompano… Soort zoveel deze trip. Wauw!

Vol goede moed herhaalt het ritueel zich. Aasvis jiggen en driften. Oooh fuck. De pomp van de tunatubes doet het niet meer. Dat is een fors probleem. Nu kan ik de levende aasvissen niet meer bewaren. Wat nu? Gelukkig liggen er vlak bij het plateau ook een paar goede jigstekken. Daar maar eens proberen. Meteen een pompano op de slowjig. Een prachtige vis maar niet geschikt als aas. Dit blijkt echter een pompano topstek want we vangen er rap een stuk of tien.

De eerste rooster op een jig.

Opeens… Boem, rooster op de jig. Ook heel gaaf. Eigenlijk te leuk om niet verder te vissen, maar dit is niet wat we nodig hebben. Op een andere stek lukt het wel. De aasvis wordt meteen aan de haak gebonden en langzaam trollen we naar het plateau. Onderweg wordt hij al gepakt.

Bijna 30 kilo almaco…

Weer een hele mooie almaco van 1,18 meter en bijna 30kg. Dikke vis hoor. Mijn grootste hier vorig jaar mat 1,24 meter, wat gedurende een paar weken een mogelijk IGFA wereld record was, maar door een fout in de registratie (regels goed lezen!) ging dat feest niet door. Gelukkig kon mijn maatje Salvador op onze vorige trip wel zijn 1,20 meter cubera registreren als nieuw IGFA lengte record.

Kort daarna vang ik mijn grootste cubera tot nu toe.

Toch wel een vette stek hoor. Vandaag begint het goed te lopen. Weer een hele dikke cubera. Wat een buik zeg. Ik denk wel mijn zwaarste tot nu toe. Ik schat een kilo of 25 kilo! Dit meteen gevolgd door een kleinere Cubera. Even later vlakbij het eiland een enorme ‘vlag’ achter mijn aasvis. Forse zeilvis. Voordat hij bij de vis kan, besluit een prachtige rooster echter om de aasvis zijn bek in te werken. Gekkenwerk. De dag wordt afgesloten met nog een hele mooie almaco. Zaaalig!!! Wat een topdag.

 

Dag 6> Popper time!

Blue fin op de popper, een verslavend spelletje…

Vandaag weer even afwisselen. We gaan popperen en stickbaits slingeren rond de eilanden. Altijd leuk en je weet nooit of er een verrassing uitkomt. We vangen bluefin trevally, jack crevalle, mullet snapper. Dylan verspeelt nog een cubera in de rotsen, maar vangt wel een rooster op de popper. Gaaf!!! Ik vang ook nog een hele mooie rooster op de stickbait.

Brute rooster op een stickbait. Wat is er mooier?

 

Dag 7> Haai van 250 kilo

Vandaag zijn de dikke almaco’s erg actief en we vangen er verschillende op de slowjigs. Mooooi! Verder nog een kleine, maar knalrode cubera op een mootje tonijn. Wat een prachtig beest.

We blijven bijna de hele dag jiggen, want het loopt als een trein.  Ook verspelen we weer het nodige op het lichte materiaal. Elke avond terug in de baai hebben we de aasvissen die over waren in moten gesneden en gechumd. Er moeten nu wel een paar forse haaien onder de boot liggen. We ankeren op een meter of 10 diep. Dicht bij het strand. Ik wil wel eens een echt forse haai zien nu en ik pas mijn materiaal er op aan.

Wat een paradijs!!!

De 50 stok met een Avet 2 speed, 80lb hoofdlijn en 150lb Yozuri pink fluorocarbon. Tot slot een dikke staaldraad en een maatje 16/0 marlijn circle hook. Ik snijd de staart van een tonijn af en houd een dikke drie kilo aan aasvis over. Die moet met de hand ingeworpen worden. Ik krijg nog geen kans om mijn hengel vast te snoeren aan mijn Black Magic of de reel gilt het uit. Snel de reel vastclippen en de slip gaat dicht. Ik ga bijna overboord. Dylan grijpt me aan de belt vast en ik herstel mijn balans. Oeps, dit is fors hoor.

Helaas geen hele goede foto van dit monster… Maar ik zal hem nooit vergeten!

De slip gaat ver op de ‘strike-mode’, een dikke 50lb drag en de vis neemt maar lijn. Niet te geloven wat een brute power. Ik hang vol in de stok en begin langzaam lijn te winnen. Beetje bij beetje begin ik de strijd te winnen. Als ik eindelijk de haai in mijn koplamp naast de boot zie, moet ik even slikken. Wat een beest. Een bullshark van zeker 250 kg. Vet!!! Ook nog een haak in z’n bek van een van de vorige dagen. Nu weten we wat het was. We hebben er helaas geen goede foto’s of video van kunnen maken, maar de herinnering blijft. Mission acomplished!

 

Dag 8> Manta rog van 5 meter

Dag 8: De laatste dag. Beetje trollen langs de eilanden. Weer wat nieuwe vissoorten. Maar geen grote vissen meer. Wel laat een enorme manta zijn buik zien vol met plankton. Ik schat hem op zo’n 6 meter van punt tot punt. Op zijn minst. Wat een fantastisch gezicht. Helaas is het hier te gevaarlijk om het water in te gaan met de GopPro. De boot kan niet dichtbij komen wegens de rotsen en de stroming is fors. Dan maar een mental picture. 🙂

Wat een afsluiting van de trip. In totaal 23 verschillende vissoorten gevangen, 5 cuberas, 5 grote almaco’s, 5 roosters en verschillende mooie haaien. Mijn handen zijn aan gort, mijn benen doen pijn van het drillen met harnas en ik heb flink wat blauwe plekken hier en daar, maar…  “I wouldn’t have it any other way.”

 

Mocht je interesse hebben om eens met mij mee te gaan op zo’n trip, stuur me dan een e-mailtje naar mario.kok@sistemasdefachadas.com.