Giga baarzen met Johannes en Bart – Van avondklok tot avondklok

Hoog in het hoge noorden heeft Roofmeister ook zijn tentakels. Aldaar een vreemd tweetal 110% roofvis diehards, Johannes Elzinga en Bart van de Walle. Avondklok of niet, deze gasten gaan tot het gaatje met een grote voorliefde voor gestekelde rovers. Onlangs beleefden ze een waanzinnige baars sessie.

Door Johannes Elzinga

Je zou denken dat alleen karper vissers en pelagic vissers last zouden hebben van die vervelend avondklok. Dat dacht ik ook, tot een paar dagen voor de visdag die gepland stond met vismaat Bart en Ian. Sinds kort zijn de waterstanden weer ‘normaal’ en werden de weken weer vol gepland. Maximaal rendement halen uit de visdagen die ons nog resten tot de gesloten tijd die 1 april begint.

Precies vertrekken wanneer het ”mag”, blijft bijzonder dit…

Zomaar dwalen er vragen door je hoofd zoals: Hoe laat wordt het licht? Hoelang is het rijden met een trailer? En hoe laat moeten we dan stoppen? Die laatste vraag is voor mij en Bart altijd al moeilijk, maar nu met zo’n avondklok moet je via de wet op je tellen passen.

Ian heeft een flinke tast in de buidel gedaan voor deze hagelnieuwe aluminiumboot. Tijd dat dit slagschip wat zuiderlijk water gaat proeven.

In het donker aankomen en met de schemer in je rug op de eerste stek aankomen is het meest gewild. Maar toch, met deze avondklok mogen we niet eerder vertrekken dan 4:30 uur. Zonder trailer is het al een dikke 2 uur rijden naar de desbetreffende rivierplas en mét mag je er gauw 30 minuten bij rekenen.

Normaliter vissen Bart en ik vanaf de kant of bellyboot en nemen we maximaal 3 hengels mee. In de boot moeten we ons soms zelfs tegenhouden om niet teveel mee te nemen ;P

Geplande aankomst bij de trailerhelling is dus 07:00 uur, zonder tegenslagen. Gelukkig hadden Ian en Bart alles al voorbereid en heb ik de boot de avond voor de D-Day al opgehaald. Daarna nog even snel alles klaar maken, frisse lijntjes opgespoeld en sterke knopen gelegd. Met nog een ruime 3 uur en 45 minuten slaap  ging ik met een goed gevoel naar bed.

Tja… De meesten verklaren ons voor gek, wijzelf soms ook

Een kwartiertje later dan gepland kwamen we aan bij de trailerhelling. Niet als eerste, maar een goede tweede plek. Ondertussen kwamen nummer 3, 4 en 5 ook al naar beneden gereden. Met Ian zijn nieuwe, dikke, high-tech trailer plus boot hadden we binnen 5 minuten de boot drijven en de 50 peekaas al warm lopen. Bart mocht al spoedig de kop er af hakken met een mooie snoekbaars op de Carolina rig. Dat terwijl we nog niet eens op de beste stekken lagen…

Op de socials was te zien dat er goed snoekbaars werd gevangen als bijvangst, vinden wij helemaal niet erg!

Op de volgende stek waar Bart en ik al meerdere keren goed hebben gevangen miste Bart een mooie wegloper op diezelfde rig. Een klein baal momentje voor hem, maar dit gaf ons natuurlijk alleen maar meer hoop. Deze rivierplas staat er om bekend dat het erg, erg, erg taai kan zijn. Met een paar klikken zette Bart ons weer in reverse. Ik viste twitchend met hardbaits en terwijl ik een worp maakte zei ik al lachend: “Misschien heeft ie gewoon zin in een ONETEN.” Nog geen paar tikken verder kreeg ik een ferme beuk en mocht ik de haak in een kogelronde 45 plusser zetten!

Dit type bouw van een baars gaan we in Groningen nooit vinden. Hier komen we voor!

Na snel wat foto’s geschoten te hebben besluit Ian ook een worp te maken op diezelfde stek en ook hij slaat vervolgens hard aan! Met het net in mijn handen zie ik een nog grotere baars onder Ian zijn vis verschijnen. “Snel Bart!! smijten!!” Helaas kwam Bart net in de knoop met mijn lijn en was de vis alweer weggedoken…

BAM! Ian verbreekt direct zijn PR!

Snel de vis geschept en terwijl ik de vis op het lint leg vraag ik wat Ian zijn PR is, waarop hij antwoordt: “43! Hoppa! Deze tikt de 45 aan gast!” Zo verkeren de drie zwaar gefocuste vissers voor 5 minuten in één grote blijdschap. Niet alleen de vissen die nu al gevangen zijn, of dat Ian direct zijn PR verbreekt, maar om het algehele moment dat zich nu al afspeelt. Wat een dag.

Modder, maar dan ook modder, vet. 

Is dit dan al HET ochtend uurtje? Gelukkig komen er nog zat goede stekken aan. Bij zo’n stek aangekomen zet Bart zijn hengel na een minuut of 10 keihard vast. Niet in een obstakel of talud maar echt in een bak van baars. Al scheppende zeg ik dat het een dikke 50’er is, waarop Bart droog antwoordt: “Nee joh, maar hij is wel echt goed dik zeg.”

Een evenaring van Bart zijn record. Chapeau!

Op het lint evenaart deze vis zelfs zijn PR! BIZAR!!! 54 centimeter en 2,84kg ligt er in zijn handen! Wauw! Ondertussen werp ik nog snel even over die stek met mijn creaturebait. Ian doet hetzelfde. Helaas sla ik een gat in de lucht, maar Ian haakt vis.

Wel over de magische 50 cm grens, maar net niet de zeldzame 3kg

Dan valt het plots (zoals wij wel gewend zijn) stil. Maar liefst 6 uur geen stoot gevoeld of volgers gezien. Dit zijn vaak zware momenten, omdat je toch je kop erbij wilt hebben voor het geval dat. Aangezienwij de plas al rond zijn gegaan en nog zeker driekwartier vistijd hadden besluiten we terug te gaan naar de stek waar ik en Ian allebei vis hadden en Bart er één miste.

Na deze vis was het 6 uur lang geen tik of stoot. Je moet er maar tegen kunnen

Sinds kort ben ik in bezit van de Legend Glass Baitcaster van St. Croix. Stiekem gekocht voor crankbaits maar af en toe een twitchbait gooien moet kunnen toch? Deze hengel is heel anders dat ik gewend ben, omdat deze een super slome en zachte actie heeft. Laten we zeggen dat ik erg moest wennen.

De nieuwste setup in volle glorie, dit gaat vast nog meer vis op leveren 😉

Tijdens een slechte worp op wel een goede stek knalt er zomaar een baars boven op mijn twitchbait en nog een grote ook! Te laat met aanslaan… Klote! Tijdens dit soort momenten moet je echter niet bij de pakken neer gaan zitten. Doorvissen. Smijten, smijten, smijten en nog eens smijten op diezelfde plek, ik laat mij dit echt niet gebeuren.

Superblij met deze hengel en dat ik direct een baars er mee mocht vangen. Tot nu toe precies wat ik had verwacht!

Na zeker 30 worpen met zijn 3-en trek ik toch nog die vis over de streep met mijn twitchbait. YES!!! wat een voldoening! De tijd dringt en we willen graag tot het donker door vissen, maar vanwege de avondklok moeten we helaas nu echt vertrekken. Tijdens de laatste drift haakte Bart nog een mooie snorkel op de twitch!

Oh ja, deze ving Bart nog tussendoor. Die soort tellen we niet toch? Bart?

Geen vervelende afsluiter voor Bart!

Met slaperige ogen en een rammelende maag kruip ik weer achter het stuur om de reis naar het noorden te trotseren. De dirty burgers en hete koffie bij de Mac doen ons gelukkig goed en stipt om 21:00 uur is iedereen weer thuis.

 

Wat een dag en wat waren we graag doorgegaan tot het donker. Hopelijk is die avondklok ellende na de gesloten tijd achter de rug.