Het kan vriezen en dooien – Wintervissen met Bertus Rozemeijer

We kennen het allemaal wel. De kreten als, ‘maart roert zijn staart, april doet wat ie wil, van mei word je ook niet blij’, enzovoort. Van januari en februari kunnen we nauwelijks iets dergelijks vinden. Toch zijn ook deze maanden wispelturig. Het kan letterlijk vriezen of dooien. Bertus Rozemeijer neemt je mee in deze maanden die te boek staan als lastig.

Door Bertus Rozemeijer

Ik ben iemand die vist met een plan. Ik prop mijn boot dus niet vol met hengels en kisten vol materiaal, maar maak voor mezelf de afspraak wat het plan is. In polderwater, veenplassen en ander ondiep water is alles relatief eenvoudig. Daar kan de snoek geen kant op en vis je als vanzelf ondiep. Met de vlieg, spinners, een jerkbaitje, enzovoort.

Het kan vriezen en dooien 😉

Op groot water is dat anders. Snoek kan ondiep liggen, maar ze kunnen ook in heel diep water op jacht zijn. Uitersten die soms ook het uiterste van je uitrusting vragen. Stel je voor, je vist op een mooi groot en diep meer met een temperatuur waar je niet blij van wordt. Je kent dat wel, als je moet plassen, moet je hem eerst open krabben, dat werk zeg maar 😛

Gewoon gaan 😛

Heeft het dan zin om ondiep te vissen? In mijn beleving niet en zo ging ik eens met twee klanten het water op om met fireballs aan de slag te gaan. Eerst een drift over acht meter, maar twee uur lang geen enkele aanbeet. Besef wel dat je in zo’n drift de wind ook nog eens vol op je giechel hebt! Ik krijg daar plooien van in mijn kop waar een springpaard nog niet overheen komt.

Beloning voor het doorzetten 🙂

Vol twijfel maak je dan een tweede drift. Nu maar over tien meter plus met naast je twee onzekere klanten die zonder het te weten best wel goed aan het vissen zijn. Alsof ze alle twee Parkinson hebben, zo schudden de hengels in de handen. “Koud hè”, zeg ik af en toe bemoedigend, maar dat wisten ze al. Weer twee uur lang geen vis te zien. Niet het kleinste aanbeetje! Dan maar echt diep en met echt diep bedoel ik rond de vijftien meter waarbij je in de drift af en toe verdwaalt boven nog dieper water.

Kun je het jezelf voorstellen? Vijftien meter diep op snoek? Echt, heel de uitrusting was op snoek vangen ingericht. Stevige stok, niet al te dunne lijn, stevige leader en een fireball met genoeg gewicht. De ook nog strakke wind maakte het onmogelijk recht onder de boot te vissen dus er zat zeker op grotere diepten wel een meter of twintig tussen boot en aas.

In zeer diep en ijskoud water…

Maar dan, zomaar een aanbeet op achttien meter diep. De eerste, en even later de tweede, de derde, een handvol en… een bak. Een echte bak erbij… Met andere woorden, eind goed al goed. Niets ondiep, maar wel succes in eigenlijk extreem diep water.

Bakken van vissen op meer dan 10 meter diepte.

Een dag later had ik een week lang vier Franse gasten om voor te zorgen. Best wel werk aan, want het enige waarmee ze bekend zijn is ondiep vissen. Ga hen niet vragen om met een fireball aan de slag te gaan. Actief jiggen in diep water is ze ook vreemd en van slepend vissen met diepduikend kunstaas willen ze al helemaal niets weten.

Wat een omslag maak je dan. Van zeer diep naar maar net twee meter water en steeds de bodem in zicht. Een kansloze missie? Met twee boten maakten we een drift over de ondieptes.  Een uur lang gebeurde er niets en dat was precies wat ik had verwacht. Al het water had een temperatuur van maar net twee graden, maar dan langzaam oplopend tot drie en een beetje. Wat een verschil maakte dat.

De dag erna knoeperts op nog geen meter water…

De stek waar het water zomaar wat warmer was, bleek niet zo groot. Enkele honderden meters lang en breed en daarbuiten weer kouder. Dat geeft wel een sprankje hoop en dat sprankje werd gewoon vuurwerk. Met jerkbaits, rubber op een shallow screw en jawel, met de vlieg, werd vis na vis gevangen.

Vier man en dan ruim dertig snoeken vangen met daarbij ook weer enkele vissen die de metergrens ruim overschreden. Zouden die de dag ervoor daar ook niet gewoon hebben gelegen? Natuurlijk wel en, vriend Esox laat eens te meer zien dat de enige grens om ze te vangen… jijzelf bent. Hoe graag we het soms ook willen denken, snoek heeft niet zozeer grenzen wat betreft de diepte waarop ze gaan liggen. Geloof in je aanpak, ga ervoor en blijf zoeken, dan komt er altijd wel wat in de boot. Echt, dit zijn zeker niet de makkelijkste maanden voor snoeken, maar laat je daar niet door ontmoedigen.