Het winnen van een zeebaars wedstrijd – Team Navionics – Terugblik

Medio mei vond de Barracuda Tour plaats voor de kust van Nantes aan de kust bij Bretagne, Frankrijk. Dit gigantische event wordt georganiseerd door botengigant Beneteau en sponsoren als Suzuki, Lowrance, Fiiish, Daiwa, etc. Ik werd gevraagd om mee te doen in team Navionics. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden zou de zeebaars centraal staan tijdens deze competitie.

Door Sjoerd Beljaars

60 boten met per dagdeel 60 teams van drie vissers dus uiteindelijk 120 teams. Team Navionics haalde de zege binnen en ik maakte daar deel van uit. Ik kon niet wachten om de Europoort weer te bezoeken, ik zou daar de boel wel eens leeg visser als baarsmeister. Nou nee hoor, enige bescheidenheid is hier op zijn plaats.

Allereerst zat ik aan boord bij misschien wel de beste kapitein van alle boten, Pierrick Moreau. Een doorgewinterde zeebaarsvisser uit deze streek, een fantastisch stuurman en last but not least een visgids die hier dag in dag uit op het water te vinden is.

Pierrick Moreau, kapitein roodbaard. Topkerel!

Jonas Nordigards met een formaat zeebaars dat ’teveel’ werd gevangen.

Ook Mehmet Buyukyilmaz, de baarsmeister in onze Europoort, was van de partij en viste voor team Fiiish.

Elke dag weer een niets dan indrukwekkende start met 60 boten van Beneteau, model Barracuda.

De wedstrijdopzet draaide uiteraard met name om zeebaars. Elke vis van boven de minimummaat van 42 cm telde voor het volle aantal centimers. Ving je een baars van 40 cm. Helaas, zero points. Een van 44 cm, voilà, 44 punten. Daarbij telden ook de bijvangsten van geep tot lipvis, van pollak tot haring. Voor elke verschillende bijvangst per dag kreeg je 10 punten.

Heerlijk om bij Team Navionics te zitten met deze super gedetailleerde waterkaarten.

Sattelite overlay. Check die geul. Die randen en ‘onderwaterbergen’ zijn topstekken voor vriend zeebaars.

Tim met de Navionics Boating App, om het plaatje compleet te krijgen 😛

Enfin, nogmaals, die zeebaars waren de puntenknallers en daar werden dan ook de pijlen op gericht. Ikzelf ben jaren in de overtuiging geweest dat ik me langs de Bretonse kust in het zeebaarswalhalla zou begeven, maar nee. We zeuren hier langs onze kust over de beroepsvisserij, daar zijn de gevolgen desastreus. Daar hebben de beroepsnetten pas echt huisgehouden.

Gelukkig worden ze nog groot gevangen, maar de alarmbel heeft geluid.

In theorie zou het er moeten meuren naar de zeebaars. Volle bak stroming, een grillig bodemverloop, rotsen, helder water, etc. In werkelijkheid is het huilen met de pet op en dat zouden we tijdens de wedstrijd ervaren. De visserij was ronduit taai te noemen met vooral veel kleine baars.

Verticaalsucces voor Jonas.

Genoeg negativiteit, natuurlijk werd er heus wel baars gevangen. Met name dankzij Pierrick, die met de Navionics waterkaarten eenvoudig zijn stekken kon vinden. Dan moet je ze nog wel vangen en dat leek aanvankelijk erg moeilijk te zijn. De Fransen drongen er op aan vooral verre worpen te maken en dan á la snoekbaars binnen te vissen.

Tim met een mooie maatse baars. Naast hem de sympathieke visgids Jéjé.

Daarbij hoorden we Pierrick continu zeggen: “Vis onder de boot.” Een blik op het scherm liet dan verschillende signalen vlak boven de bodem zien. Ik zat in het team met de sympathieke Zweed Jonas Nordigards en Tim MacPherson vanuit de UK. Het was Jonas met een logische, toch geniale ingeving:  “Waarom gaan we niet verticalen?”

Loïc Moreau (de vader van). Een dankwoord voor deze topper die alles tot in de puntjes had voorbereid.

De Fransen aan boord moesten met moeite hun lachbui verbergen. Alleen Pierrick en Jéjé Dav’one  (ook visgids) vonden het geen gek idee en terecht. Eenmaal bezig duurde het niet lang. BAM! Uitgerekend Jonas met de eerste dreun op zijn hengel! Mis, helaas, maar de Franse monden waren gesnoerd 😛

Niet heel groot, maar die maatse vissen telden met al hun centimeters.

BAM! Nu bij Tim en dit keer wel raak. Hop, een mooie 60’er zeebaars was de klos. Hierna een herkansing voor Jonas en nu wel vangen! Een half uur later was het voor mij raak. Ook een 60’er.

Oogverblindend, maar slechts goed voor 10 punten 🙁

Het werd zo’n beetje de stekking van dit driedaagse toernooi. Elke keer terug bij de kade drong Jonas er op aan dat iedereen zijn mond hield over onze ‘uitvinding’. En dat deden we. Tot aan de prijsuitreiking, want we wisten zeker dat we in de top 3 zouden eindigen. We waren te bescheiden, want we wonnen de Barracuda Tour en lieten de concurrentie ver achter ons.

Feesten op z’n Frans! 🙂

Dit werd tot in de kleine uurtjes gevierd en dat ik midden in de nacht terug naar Schiphol moest vliegen moest ik op de koop toe nemen 😛