Luc Coppens over zijn seizoen en de lock down

We krijgen het voor onze kiezen Roofmeisters. Eerst de stormen in het vroege voorjaar, toen het Corona virus, waardoor onze Belgische vrienden zelfs een visverbod opgelegd kregen en dan nu de gesloten tijd. Toch hebben we alle reden om terug te blikken op een waanzinnig roofvisseizoen. Zo ook Luc Coppens.

Door Luc Coppens

De laatste jaren trok ik in de gesloten tijd naar Zweden voor een trip om te ‘overleven’. Dat was dan ook de reden om mee te doen aan de Zweedse editie van de  Predator Tour. Ik ging 10 dagen weg en de bedoeling was om vijf à zes dagen op het immense Zweedse water Vänern de weg te weten ter voorbereiding op de driedaagse wedstrijd. Heel veel water werd afgezocht met behulp van de Zweedse versie van Navionics kaarten, waar baaien en eilanden mooi op aangegeven staan.

Alles leek op rolletjes te lopen!

Het vissen zelf tijdens deze vrije dagen was super taai. Windstille dagen maakten de snoeken bijzonder lui in hun gedrag en we moesten het meestal doen met een enkele vangst en een paar volgers. Dit zouden hoe dan ook de referenties worden om later in de week de wedstrijd te beginnen. Gelukkig kwamen er wel een paar mooie snoeken in de boot maar ik wilde de stekken zeken niet afromen , die zou ik later nodig hebben.

Vol ongeduld wordt er uitgekeken naar het begin van de wedstrijd die ik met mijn Zweedse collega Elias zou vissen. Elias zelf heeft geen boot en ook weinig ervaring op dit water, maar is ervaren genoeg om met zwaar materiaal op snoek te vissen. De wedstrijd zelf begint spannend en we vangen enkele mooie snoeken boven de 110 cm de eerste dag en een reeks mooie vissen met als topper een 114 cm op een Rawbite de tweede dag. Tot onze euforie staan we op de 4e plaats na 2 dagen vissen op een deelnemersveld van 100 plus boten waaronder veel locals .

Ik ben hoopvol want heb nog diverse mooie stekken in  gedachten die we nog niet bevist hebben. Echter, het noodlot slaat genadeloos toe tijdens de start van de derde dag. Ongeveer een kilometer voor de beoogde eerste stek varen we vol gas tegen een onderwater rots . Ik voel een geweldige bonk in mijn Tiller die ik met de hand bestuur en vrijwel meteen besef ik dat dit veel schade gaat geven. Bij controle van de motor blijkt een groot deel van het staartstuk afgebroken te zijn en loopt er olie uit de motor.

In Nederland gelukkig een aardige opening om de zinnen te kunnen verzetten.

Jammer, maar verder vissen zit er niet meer in met zoveel schade, met alleen de elektromotor zijn we niks op dit gigantisch meer. Eeuwig zonde, temeer omdat we als alsnog als 4e eindigen, zonder deze dag iets te hebben kunnen upgraden. We zullen nooit weten op welke plek we geëindigd zouden zijn, als we deze laatste dag nog volle bak hadden kunnen vissen.

 

De opening in NL

Gelukkig kan ik al snel uitkijken naar het nieuwe seizoen, de opening van 2019 in Nederland. De laatste zaterdag van mei is een mooie dag, eigenlijk qua weer te mooi, maar dat heb je nooit  voor het zeggen. Het hoe dan ook  heeft het invloed op het gedrag van de snoeken. Alles probeer ik en enkele vissen komen aan boord tot ik er op een spinnerbait tussen de planten een metersnoek op krijg, een mooi begin!

Een zenuwslopend eind van de wedstrijd en dan…

Juni blijft eigenlijk te warm en ik besluit me minder te focussen op grote snoek en ga met kleiner aas vissen op de rivieren en doe een paar testsessies in onze voorbereiding voor de World Predator Classic die dat jaar eind juni plaatsvindt. Deze classic die ik met Jeroen Eijssens vis verloopt bijzonder goed en we weten onze broodnodige rovers elke dag te vangen… De laatste van de drie dagen is het echter superspannend als we via de online puntentelling merken dat we 10 minuten voor het einde op de eerste plaats staan.

Maar dan gaat de online puntentelling offline om het extra spannend te houden. Ik durf gewoon niet te denken dat we gewonnen hebben, want die laatste 10 minuten kan er nog van alles gebeuren. Na zenuwslopende uren van wachten op de prijsuitreiking blijken we tweede geworden te zijn. Ik had al een voorgevoel! Balen!

 

Zomerrrr

Juni is voorbij en door de aanhoudende warmte vis ik zeer weinig in juli en augustus. Pas in september begin ik net zoals de roofvis weer een beetje meer tot leven te komen en begin ik met het oog op de komende World Crank Cup begin oktober al mijn zaterdagen met kleine crankbaits te vissen.

De coming up van het vissen met kleine plugjes op roofvis. Super leuk en ook nog eens veel effectiever dan menigeen denkt.

In die periode neem ik tijdens een trainingsdag een film op over crankbaits met Roofmeister. Een succesvolle dag met een zeer mooie snoek van 116 cm op een 7 cm BullyBite. Mooi op film vastgelegd door Bas Westerveld.

 

De World crank cup is met de bezielende geest van organisator Willem Stolk een kleine, besloten roofviswedstrijd waarvoor je uitgenodigd moet worden. Feitelijk kwalificeer je je door resultaten op wedstrijden in het verleden.Win je een grote wedstrijd, dan heb je grote kans om uitgenodigd te worden. Zodoende een beperkt deelnemersveld, maar met niets dan fanatiekelingen.

Ook leuk en uniek omdat je deze wedstrijd alleen vist met een marshall die alles online vastlegt en ook gelijk als controleur in de boot werkt. Elke dag van de driedaagse krijg je een nieuw persoon als marshall aan boord. Het doel? Elke dag 2 snoekbaarzen, 1 snoek, 2 baarzen en een roofblei . De snoekbaarzen en de roofblei blijken vistechnisch de grootste uitdaging te zijn, maar wat een geweldig concept vind ik dit !

De World Crank Cup, een ontzettend gaaf concept!

De eerste 2 dagen verlopen taai, maar ook bij de anderen en het scorebord verandert elk uur. Toch mag ik niet klagen en vang ik dagelijks mijn portie.. Elke snoekbaars is een vreugdekreet waard, want deze blijken het moeilijkste te vangen zijn. De derde dag sta ik er goed voor, enkel een roofblei ontbreekt me en het ergste, ik heb ze er wel opgehad maar lostte ze. Al met al kan ik eindigen als 4e in de ranking en daar kan ik mee leven in dit veld van internationale toppers…

 

Prime time voor snoek en baars

Oktober gaat stilaan voorbij en brengt me niet de grotere snoeken waar ik op gehoopt had. Beperkt in mijn vrije zaterdagen vang ik leuk, maar niet de big mama’s die ik wil. Er worden er her en der gevangen, maar veel door trollende vissers met sideplaners. Ik vis enkel werpend, wat dit najaar geen grote vissen oplevert.

Hoe een vis je hart kan stelen 🙂

In november begint een andere visstijl te kriebelen, waar ik vorig jaar verknocht aan ben geraakt. Ook te zien in een Roofmeister video (zie onder). Namelijk Carolina riggen op baars en ik begin mijn vrije dagen daar op in te plannen. Aanvankelijk vangen we goed tot zeer goed baars en ook heel mooie formaten maar niet hoofdzakelijk op de Carolina rig. Shads en met name de Shad Teez van 9 cm blijkt zeer goed te werken dit late najaar.

Ik gok erop dat het te maken heeft met de watertemperatuur die zeer lang hoog blijft. Ook twitchen met pluggen lijkt dit jaar beter te werken. Rare vissen die baarzen. Toch vang ik mooie exemplaren tot boven de 51 cm met verschillende net boven de 50 cm. Toch enkele van de grote vissen dan weer wel op een Carolina rig. November, december en januari vul ik zo met deze spannende visserij. Ik hou er echt van deze baarzen te belagen op zo veel mogelijk verschillende wateren.

 

Roet in het eten

Februari en maart staan dan weer in de planning om werpend op grote snoek te gaan. Februari is wind na wind en het lijkt er op dat uitgerekend elke dag die ik vrij heb de wind roet in het eten gooit.

Een enkele dag is het rustig en vang ik ook een paar leuke snoeken en ook wel een paar zeer mooie snoekbaarzen op het ondiepe. Dit ondanks het donkerbruine water op veel wateren door de hoge aanvoer van water van de rivieren.

Met name februari is er een met veel te veel Beauforts, maar gelukkig toch nog enkele opstekers!

Hopende op betere tijden wordt het stilaan maart en voor we het weten zitten we als Belg in een lockdown door het Corona virus waardoor niet-essentiële verplaatsingen  niet meer toegelaten zijn en het seizoen abrupt eerder afgesloten moet worden.

Ondertussen kijk ik net zoals iedereen weer uit naar het nieuwe seizoen met de hoop dat we tegen de opening weer onze hobby kunnen oppakken en het ergste van deze Corona ellende achter de rug hebben.

Verder wens ik iedereen sterkte in de strijd en wens het beste voor iedereen en zijn geliefden. Tot ziens in betere tijden!