Masterclass: Werpen op snoekbaars met Herman Schuurman

Het werpen met shadjes op snoekbaars blijft een vak apart. Natuurlijk kan iedereen zo zijn visjes vangen, maar daarbij zijn er tal van fijne kneepjes die van een gemiddelde visser een grootMeister maken. Visgids Herman Schuurman van Shimano is zo iemand. 

Door Sjoerd Beljaars

Je loopt in een woonwijk met het vizier op snoek. Die eerste paar sloten leverden niet het gewenste resultaat. Je besluit je laatste troef in te zetten, een wat breder water dat je voor het laatst hebt bewaard. Vlug kijk je op Google Maps, klikt de locatie aan en vervolgens start je de route. Het pijltje dat jou symboliseert geeft de richting aan. Het ziet er naar uit dat je die lange straat uit moeten lopen en zet het op een lopen.

Een haat-liefde verhouding met pijltjes…

Na een minuut of 2 check je of het nog wel goed gaat. @#%$&!!! Je bent precies de verkeerde richting opgelopen. Shit! Tja, Google Maps maakte gebruik van gps en met zo’n satelliet duurt het altijd even voordat ie jouw looprichting in de smiezen heeft. Het is mij al vaak genoeg gebeurt en vandaar mijn gegronde wantrouwen in dat vervloekte pijltje.

Het pijltje toch allesbepalend met…

Exact met dat gevoel stond ik naast Herman Schuurman. Herman: “Sjoerd, kijk. Hier op de HDS van Lowrance zie je op de Navionics kaart deze hotspot. We liggen er zo’n 20 meter vandaan op elektronisch anker. Nu is het zaak exact die plek aan te werpen. Je oriëntatiepunt is…” Je voelt hem al aankomen.

…de Point-1 Antenne van Lowrance.

Precies, zo’n vervloekt pijltje, de punt geeft aan waar de punt van de boot naar toe ligt. Ik voel een frustratie van jewelste opborrelen. Herman lijkt het aan mijn gezicht af te lezen: “Hahaha, nee Sjoerd. Dit pijltje maakt geen gebruik van een satelliet. De Point-1 GPS Antenne van Lowrance (klik HIER) werkt op magnetisme, ofwel het pijltje wordt feitelijk gecontroleerd door een kompas.” Wauw, in een fractie van een seconde wijst het pijltje op de waterkaart precies de richting uit die je ook daadwerkelijk aantipt met de punt van de boot.

Ik zal je krijgen Schuurman… NOT

Op deze manier kunnen we bijna lasergestuurd de hotspot van Herman aanwerpen. De eerste vissen worden gevangen. Ik snap nog iets niet. Waarom gaan we die hotspot niet helemaal uitkammen door het uit te verticalen? Ik leg het voor aan Herman, die er om moet lachen. “Hahaha, ik snap je gretigheid, maar deze stek uit werpen doe ik niet alleen omdat deze techniek zo leuk is om te doen…” Hij legt het mij uit.

De een na de ander…

Ga je boven zo’n stek liggen, dan is Herman er heilig van overtuigd dat vis dat kan horen. De motor, het geluid van de dieptemeter, iets dat je laat vallen op de boot. Daardoor kunnen de rovers meer op hun hoede raken. Daarnaast zul je er verticalend zeker vis vangen, maar probeer je nu het scenario voor de geest te halen wat zich onder water afspeelt. Een snoekbaars die wordt gehaakt en meteen op de plek hevig protesteert. Dat schudt zijn soortgenoten wakker.

Schiet mij maar lek.

Werpend is dat een ander verhaal. Krijg je nu een aanbeet dan zal snoekbaars uiteraard net zo goed protesteren, maar vanwege de hoek van waaruit je vist, trek je hem veel sneller uit de strike zone. “Op deze manier kun je veel effectiever de hotspot ‘afromen’.  Een woordje uit de karper scene, maar in dit verhaal net zo goed van toepassing. Maximaal een goede stek benutten. Herman is niet voor niks een fanatiek wedstrijdvisser.

Kleuren, groottes, gewichten… Het is allemaal niet van belang als je de techniek niet goed beheerst.

Herman benut zijn fishfinder tot de max. Bijna alle features van de Lowrance HDS gebruikt hij intensief en zijn van meerwaarde voor zijn uitgekiende visserij.

De stek waar we liggen is niet onbekend voor Herman. Het is er een die hem al vaker mooie resultaten heeft opgeleverd. Hij weet elk randje, bultje en kuiltje te  vinden op deze hotspot. En dat legt hem geen windeieren, want de ene kromme hengel na de andere laat zich zien.

Die gloednieuwe Vanford molen van Shimano. Wat een genot om mee te vissen en heerlijk om je geen zorgen te hoeven maken over de hardware. Klik HIER. 

Datzelfde geldt voor de Yasei LTD, Zander Vertical Jigging. Op zoek naar een hengel waar je mee kunt verticalen, maar die ook ideaal is om te werpen, deze is meer dan het overwegen waard. Klik HIER. 

Ik heb er niet eerder gevist en probeer mij achter dit gegeven te verschuilen. Maar helaas pindakaas Mnr. Beljaars. Jawel, ik maak er weer eens ouderwets een potje van. Terwijl Herman naast mij staat te harken, sta ik voor spek en bonen te werpen met een shad. Ik ben in staat om mijn hengel op te vreten… Wat frustrerend.

In eerste instantie weiger ik de boel af te kijken bij Herman… Ik heb tenslotte ook mijn trots. Het ego in mij viert hoogtij. Maar dan op een zeldzaam moment in een mensenleven, zet ik dat op zij. Ok ok, daarbij geholpen door cameraman Bo Staartjes, die mij bijna smeekt niet zo eigenwijs te doen.

Ok Beljaars, fuck dat ego.

Schoorvoetend neem ik plaats op de plek waar Herman stond. Herman zelf gaat een stukje achter me staan en gaat mij van de worp tot het weer boven water halen van de shad begeleiden. Herman is visgids en weet wel raad met mannetjes zoals ik. Ik werp uit, dat kan ik nog net zelf. Dan laat ik de shad tot op de bodem zakken. Als ik dat eenmaal voel op de hengeltop en zie aan het slapvallen van de lijn, geef ik twee korte slingers aan de molen, waarop het shadje opspringt van af de bodem. Dan laat ik het kunstaas weer zakken in zijn zweeffase…

Twee trotse mannen!

Herman zegt nog niks, ‘grote jongen’, zal hij grijnzend denken. Dan weer geef ik twee slingers aan de molen. Nu grijpt de visgids in: “Ho ho, heb je bodem gevoeld?” Ik moet dat ontkennen, ik vond het te lang duren… Herman: “Je vist nu van een talud af. Probeer je in te beelden wat er onder water gebeurd. Je shad landt op bodem, jij tikt hem naar boven. So far so good. Maar voordat de shad weer de bodem heeft bereikt, tik jij nu de shad alweer naar boven.”

Herman blijft gewoon doorvangen…

Hij hoeft het me niet verder uit te leggen, ik kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. Snoekbaars is een roofvis die strak tegen de bodem jaagt. Wat ik veroorzaak is een shadje die zich op een aflopend talud veel te ver uit de strike zone bevindt. Herman: “Ook twee slingers is nu teveel, eentje of zelfs een halve kan genoeg zijn voor een mooi zweefmoment vlak boven de bodem.” Zo vis ik de worp verder af…

Bo hoef je niets uit te leggen, ofwel die had het spelletje al veel eerder door dan ik.

Een paar meter voor de boot denk ik nog: ‘Het zou mooi voor Herman zijn als we daadwerkelijk een aanbeet krijgen.’ Ik wil de shad naar boven draaien. Hij ziet het me denken en zegt snel: “Nee nee, maak je worp goed af, tot vlak onder de boot.” Hij heeft het nog niet gezegd of BAM! Een snoeiharde beuk op mijn hengel. Snoekbaars. Nog een mooie maatse ook! Herman geeft mij trots een schouderklopje.

Focus tot in de tenen, blij met de info van Herman.

Ik kan niet ontkennen dat ik ook trots ben. Op de vangst zelf, het blijft mooi om snoekbaars te vangen, elke keer weer. Vooral omdat ik mijn ego opzij heb gezet en iemand het mij heb laten leren. Hoe frustrerend het in beginsel kan zijn om om hulp te vragen, hoeveel voldoening dat geeft wanneer je dat wel doet en het effect heeft.

 

Ik was de eerste die dag die een vis vang, een mooie ook! een baars van 44 cm. Het schoot meteen eventjes door mij heen, een soort plaaggeest: ‘Hahaha, vandaag ga ik die Herman eens wat laten zien.’ Nou, niks van dat, precies andersom en daar heb ik eigenlijk alleen maar een goed gevoel aan overgehouden. Een mooie les!