Mega meerval down town Parijs – Seine monster van 2,43 meter

Onze mailbox stond niet stil, want weer diende zich een mega vangst aan. Dit keer een in Frankrijk van een Fransman. Een meerval van 2,43 meter hartje Parijs op de rivier de Seine. Wij zochten direct contact met de vanger, de sympathieke Geoffrey Rulleau die nog steeds met zijn hoofd in de wolken zit. 

Door Geoffrey Rulleau

Het was zo’n lekkere spontane visdag met vrienden. De dag ervoor was er op kopvoorns gevist die als aasvissen voor de meerval zouden dienen. We begonnen om een uur of 7 in de ochtend en zouden lekker lange drifts maken op de Seine. Helaas hebben niet alle aasvissen het overleefd, toch besluit ik een reeds dode te pakken als aas.

De fishfinder laat die ochtend weinig signalen zien, maar de levende aasvissen die mijn vrienden gebruiken laten toch nerveuze trekjes zien… Er moet daar wat groots rondzwemmen. Enfin, dan is het middag en tijd voor een lunch. Helaas hebben we geen bier bij ons, maar laten ons de worst en chips goed smaken 😛 Tussendoor speel ik wat met mijn aasvis vlak boven de bodem, eigenlijk op niets hopend.

Dan lijkt het alsof deze vastloopt. Los. Maar daarna weer. Twijfel viert hoogtij. Is dit vis of zit ik muurvast? Ik draai de lijn strak op en begin de boel te forceren. Ondertussen zeg ik mijn vrienden dat het vals alarm is en trek nog harder. Maar dan begin iets zich op de bodem te bewegen. Holy shit!!! Vis! En een grote ook!

De eerste glimp doet ons naar adem happen!!!

De vis is groot en nauwelijks ben ik hem de baas. Deze is sowieso groter dan mijn record op dat moment van 214 cm. Na 10 minuten drillen zien we hem dan af en toe kortstondig aan het wateroppervlak. Wow!!! Allen zijn we ervan overtuigd dat deze meerval over de 230 cm heen gaat.

Het noodlot?

In plaats van een adrenaline stoot daalt er gek genoeg een gevoel van rust over mij heen. Mijn droomvis zit aan de andere kant van de lijn. Het ultieme doel voor een meervalvisser. De grootste vis ooit van mijn leven. Het plan is om alvast rustig naar de oever te varen om daar de vis te kunnen landen, onthaken, meten en foto’s te maken. Gelukkig lijkt alles goed te gaan, totdat… Ik spring al vanuit de boot op de oever als de vis weer wegschiet. Dit keer naar de bodem om daar zich vast te zwemmen.  Tenminste de lijn komt vast te zitten.

Muurvast zit hij. En even later voel ik ook niets meer op de hengel. Een van mijn vrienden pakt de lijn met zijn hand en voelt hem gelukkig nog wel. Maar ik begin zo langzamerhand het gevoel te krijgen dat ik de vis van mijn leven verlies. Plotseling een andere vriend met een idee. Op de plek waar de lijn vastzit het anker laten zakken en de daarmee de lijn los proberen te krijgen.

Wat een kop, wat een vis, wat een droomvangst!!!

Yes, de lijn schiet los, maar nu zit ik met én een anker én een gigantische vis an de andere kant van de lijn. De meerval gaat er ook nog eens as een bezetene vandoor, vol door de slip, terwijl ik die bijna potdicht heb zitten. Zenuwslopende minuten. Dan raakt de vis eindelijk vermoeid en kan ik hem naar me toe slepen. De kaak waar ik hem aan vastgrijp is enorm.

Met poseren en meten is alles behalve makkelijk, maar het lukt…

De kaak is enorm en ik heb moeite hem met één hand vast te houden. De haak is makkelijk te verwijderen, maar dan… Hoe gaan we deze vis in vredesnaam fatsoenlijk op de foto krijgen? Het zeildoek dat dient als onthaakmat lijkt onmogelijk te gebruiken. Gelukkig steekt er een langgerekt stuk muur een paar centimeter uit het water. We draperen hier het zeildoek overheen… Als gegoten.

Zo lijkt het althans, want het is nog een heel gestuntel om de vis recht op dit stuk muur te krijgen. Bijna raak ik de vis zelfs kwijt… Daarna is het Seinemonster gelukkig rustig en kunnen we foto’s maken. En… natuurlijk. Het meten van deze gigant. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven… 243 cm!!! Yeah!!!

Droomvangst 2.0!

Wat een droom. Bij het terugzetten zorg ik ervoor dat de vis weer volledig op krachten kan komen. Ondertussen geniet ik intens van ons samenzijn. Wauw! Wat een gevoel! We zien de vis langzaam zijn batterij weer opladen en dan is ie klaar om afscheid te nemen. ‘Ik hoop je nog eens te zien grote vriend’,  denk ik nog. Dan laat ik de vis zakken en slingert de meerval met een sierlijk zwaai de diepte van de Seine in.