De ijsbreker

Begin dit jaar kreeg ik van Jos Benders van KWO een telefoontje. In navolging van hun zeer succesvolle karper website wilden ze ook het roofviscircuit in. Of ik daar oren naar had. Hell yeah! Ik voelde me vereerd en zo’n project heeft alles in zich wat ik vet vind. Vissen, liefst roofvissen en media. I love it!

Door Sjoerd Beljaars

Ik heb altijd met gemengde gevoelens naar die KWO gasten gekeken. Tsss, bijdehandjes, beetje stoer doen voor de camera… Dat drukke gedoe. Ik weigerde naar mijn onderbewustzijn te luisteren, alwaar de afgunst woekerde. Eerlijk is eerlijk. Die gasten kunnen presenteren; Hennie Huisman is er niks bij…

Presenteren, voor wie is dat geen angstgegner geweest? Nou, ik heb er tijdens mijn opleiding letterlijk van wakker gelegen. Was er als de dood voor. Toch, door te oefenen gaan de scherpe randjes er af. Mijn doorbraak gebeurde tijdens mijn derde jaar met de module drama (goed gekozen term), lees theater, lees mijn nachtmerrie 2.0!

De KWO-kern met v.l.n.r. Mark Hofman, Jos Benders en Michiel Pilaar. Stelletje druktemakers…

Het zijn van die momenten in je leven dat je door een über zure appel heen moet bijten, 110% uit je comfortzone moet stappen. De betreffende module moest je afsluiten met een one man show voor je studiegenoten. Ik huiverde… Geloof me, ik heb de desbetreffende docente wat oneerbare voorstellen gedaan om deze aan me voorbij te laten gaan… Ze zwichtte niet en ik moest er aan geloven. Ik houd het kort, bespaar je de details; alles ging mis, het werd verschrikkelijk. Ik kreeg wel een voldoende.

“NIET METEEN HOLLYWOOD-ASPIRATIES, MAAR PRESENTEREN GING ME BETER AF.”

Hoezeer ik ook door het stof ben gegaan, het werd een doorbraak voor mij. Net als dat je bang bent voor spinnen. Laat een zwikkie tarantula’s over je heen lopen en dat ene kruisspinnetje in de hoek van je slaapkamer zal daarna je beste vriend worden. Ik had iets in mezelf overwonnen. Nope, niet meteen Hollywood-aspiraties, maar presenteren ging me veel beter af.

Ook al gaat het presenteren me beter af, ik houd het nog wat kleinschalig. 

Terug naar Pilaar en Hofman. Geen idee welk Spartaans traject zij hebben moeten doorstaan, maar ik vind ze niets dan getalenteerd. De spontaniteit druipt er van af. Alsof er geen camera in het spel is. Sinds kort ken ik ze persoonlijk en inderdaad, zo zijn ze ook in het echie! Ik denk dat daar ook de kracht in zit. Jezelf zijn en vooral jezelf durven geven…

Tijdens het allereerste gesprek met hen al snel de vraag: “Hoe doe je het voor de camera Sjoerd.” “Nou, prima hoor! Maar verwacht geen Pilaar of Hofman van mij.” Ze moesten er om lachen, iets te hard naar mijn zin. Stelletje lij’ers. Met andere woorden, ik moet er aan geloven, meer voor die camera. Gelukkig heb ik mijn tarantula moment al achter de rug.

Volop in de steigers voor de launch van de nieuwe roofviswebsite. 

In mijn volgende update meer over de gloedjenieuwe samenwerking ‘Sjoerd vs het KWO-soepie’. “Sjoerd, wij hebben iemand nodig met roofvisexpertise voor het opzetten van een digitaal roofvisplatform. Iemand die feeling heeft met roofvissers. Wij zijn karpervissers en snappen dat niet.” Carte blanche voor mij, denk je niet? Not! Ze doen gewoon mee in de besluitvorming en niet zo’n klein beetje ook. En dan ook met van die vervelende, super goed onderbouwde tegenargumenten. Toch begin ik al van ze te houden, de doerakkers…

Achter de schermen zijn we druk bezig met de website, ik verwacht dat je ik je volgende keer al een kleine sneak-peak kan geven. Ook hebben we vandaag de eerste versies van het logo ontvangen,vet!!