Het bellyboat vissen was al populair, maar de laatste jaren nog veel meer door de opkomst van o.a. elektronische aandrijfsystemen, waarin het bedrijf Float Plus toonaangevend is. Daarnaast zijn er nu diverse prestigieuze wedstrijden voor de bellyboat. Bellyboat specialist Rik Sieben vertelt ons zijn ervaringen tijdens de opkomst van wedstrijden en aandrijfsystemen. Hier deel I.

 

---

Rik Sieben is tweevoudig Nederlands kampioen bellyboatvissen en samen met zijn vismaat en tevens ook Nederlands kampioen Jeroen Vloon teamwinnaars van de Luremasters bellyboot editie.

---

 

Op dit moment zijn er zoveel grote roofvistoernooien voor de bootvissers, Luremaster, Predatortour, Wpc, Predator cup, etc, maar weinig echte grote bellyboat wedstrijden terwijl het bellybootvissen echt booming is. Langzaamaan zien we hier nu toch verandering in komen.

Het wedstrijdvissen is in opmars, zo ook voor het vissen met de bellyboat.

6 Jaar geleden in 2014 organiseerde Evert Oostdam, organisator van de Predatortour voor het eerst een Open NK bellyboot vissen. Voor mij was dit een hele leuke uitdaging, maar helaas door mijn werk als military contractor in het buitenland niet haalbaar. Ik moest deze helaas aan mij voorbij moeten laten gaan.

Met zo’n 25 inschrijvingen zou het eerste NK bellyboot van start gaan. Helaas werd het event getroffen door een noodlot. Onverwachts overleed Ton Fleur, zo’n beetje de grootste suppoter van deze wedstrijd en een voorloper in de bellyboat- en Streetfishingscene. Veel mensen meldden zich om die reden af.

Jean Paul Maton gaf alles en iedereen het nakijken. 

Toch waren er nog genoeg deelnemers om het evenement door te laten gaan.  Het evenement bestaande uit vier wedstrijden werden er uiteindelijk twee.  Jean Paul Maton uit België zou de tweeluik winnen. Hij liet zijn tegenstanders op de Zevenhuizerplas en Vlietlanden ver achter zich.

 

NK met Robert Grootenboer

PVC boten zag je toe nog nauwelijks.

Hierna viel er stilte voor het NK, maar nam Robert Grootenboer het stokje over en zette drie wedstrijden uit, de Bellyboat trip cup 2015. Robert genoot al bekendheid als de meest bekende bellyboatgids, door zijn YouTube vlogs en door zijn kanariegele Floatmaster bellyboat. Hoe dan ook was dit voor mij een uitgelezen kans om mee te doen. Mijn dochtertje was net geboren, waardoor ik de keus had gemaakt om weer in Nederland te gaan werken. Ik  kon nu dus alle wedstrijden mee doen.

 

---

---

 

Eenmaal aangekomen op het Hollands diep stonden alle deelnemers achter de auto’s hun bellyboat op te blazen. Je zag destijds weinig pvc boten en al helemaal geen motoren, want in die tijd trappelden we nog gewoon. Er werd wel gebruik gemaakt van pvc, maar als een buizen systeem om om je bellyboat heen tafeltjes te bevestigen. Er waren een paar vooruitstrevende merken zoals Mac-fishing, Berkley en Floatmaster die al op de markt waren met een solide pvc boot, maar die waren toentertijd in de absolute minderheid .

De Hollands Diep editie.

Ik weet nog goed dat ik tijdens het oppompen van mijn boot overfocust was (gevoelig voor wedstrijdspanning 😉 ), en daardoor niet oplette wat ik deed totdat ik een grote knal hoorde. Geschrokken  zag ik zo de linker bladder van mijn Guidline drifter  leeg lopen.

Focus.

Gelukkig weet ik dat dingen niet altijd lopen zoals gepland, dat heb ik onder andere wel geleerd in mijn defensietijd bij de Luchtmobiele Brigade. Met een tube secondenlijm kon ik het euvel al snel oplossen. Bootje klaar, pvc geraamte met mijn Lowrance Elite X4 zonder gps, maar wel met kleurenscherm (wat toen luxe was) erop, een  hengelsteun en het water in.

De gebroeders Groenenberg als meetboot lagen al klaar, organisator Robert gebruikte een een klein rubber zodiak bootje. Daar ging de toeter en iedereen stoof weg… Nou… ‘stoof’ is een groot woord. Goed, iedereen begon te trappelen en de wedstrijd was begonnen.

Toen nog onbekend, nu steeds populairder, het super efficiënte Float Plus systeem.

 

Ik viste op de manier waarop ik altijd viste en had al heel snel een aanbeet. Helaas miste ik deze en de uren daarop was het heel taai. Er werd weinig gevangen door de deelnemers, en zelf lukte het me ook niet.  Toen ging ook de wind opzetten en kwam de stroming erin. Ik voelde dat mijn benen gingen verzuren…

Wat doe je dan?  Op deze manier door blijven gaan of wat anders verzinnen? 100 verschillende shads proberen, één grote rotzooi van kunstaas in je bellyboat, tassen bliekjes en spiering die platgedrukt tussen je pak en je stoel zitten.  Er dan overigens in je auto uitvallen en je dan na een week afvragen waar die stank in je auto vandaan komt…

Op zo’n moment in de wedstrijd gaat er van alles door mij heen, omdat ik een drive heb om te winnen. Uitspraken zoals ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ en opgeven gaan bij mij niet op. Als je je inschrijft voor een wedstrijd dan zal het winnen er van toch hoe dan ook de motivatie zijn.  Zo ook bij mij en ik begon tegen de stroming in te trappelen en ging terug naar waar ik mijn eerste aanbeet kreeg. 10 minuten voor het eindsignaal een dikke knal op de hengel. Een snoekbaars van 78 cm in mijn net. Yes!!!De blijdschap op dat moment is niet te beschrijven, en vanaf dat moment was ik verkocht aan het wedstrijdvissen.

Deze vis bracht mij dus op het scorebord. De tweede wedstrijd was op het Haringvliet, maar… helaas… de 2e wedstrijd was weer taai. Ik ving alsnog een maatse baars, waardoor ik nog steeds op het scorebord stond. Maar er moest wat veranderen, wilde ik de zege binnen slepen.

 

Beter voorbereid

Aangezien het Hollands Diep waar de derde wedstrijd gevist zou worden niet echt naast de deur lag, moest ik wat verzinnen om mezelf slimmer te maken. Ik ging zoeken op internet en had contact met wat mensen op Facebook  die mij van informatie  wilden voorzien. Zo ging ik voor het gevoel beter voorbereid de derde editie in. Er was een plan.

Wederom was het een taaie dag en heel af en toe hoorde ik een fluitje in de verte wat aangaf dat iemand een vis aanbood aan de meetboot.  Zelf had ik nog niets en dat frustreerde. Weer wisselen van aas en al snel is het plan wat je had weg. Na een uur nog niks gevangen te hebben heb ik toch alle adviezen en tips weer door mijn hoofd laten gaan. Zo kon ik mezelf herpakken, stick to the plan 🙂

Vissen die je score een boost geven!

Een fireball erop en langzaam het talud afvissen. Plots een signaal  op de bodem en voordat ik het wist stond mijn hengel krom. Vis! Toen had ik nog geen GPS met  Navionics erop en moest ik het alleen doen met mijn dieptemeter en op gevoel. Dus het eerst wat ik op dat moment deed was kijken hoe diep ik viste, en ten tweede gelijk om me heen kijken voor referentie punten. Zo kon ik ook zonder gps de stek terugvinden waar ik de aanbeet kreeg.

De eerste 65 cm snoekbaars was in ieder geval binnen en ik voer gelijk terug naar het talud. Eenmaal daar aangekomen duurde het niet lang. Aanbeet nummer twee! Hebbes!  Een snoekbaars  van 59 cm binnen. Toen de toeter ging voor het einde van de wedstrijd trappelde iedereen verkrampt terug en hoorde ik om me heen dat er haast geen vis was gevangen. De spanning liep op en ik dacht: “Het zal toch niet hè?!”

Winnaar Belly-boat trip cup 2015 Goran Krnjic en organisator Robert Grootenboer.

Nadat alles opgeruimd was, verzamelden we ons bij de tent voor de prijsuitreiking. Ik weet echt niet meer wie op welke plek stond,  maar wat ik wel wist, was dat mijn naam nog steeds niet was genoemd tot plaats 3 t/m 1. Derde  plaats, nog steeds mijn naam niet, maar de centimeters kwamen wel dichterbij. Uiteindelijk hoorde ik Robert mijn naam noemen  voor de eerste plek  voor deze dag. Ik werd vierde overall en zo kon ik terugblikken op een goed toernooi.  Het allerbelangrijkste was dat ik vooruit kon gaan kijken naar andere toernooien en lering kon trekken uit mijn fouten en onervarenheid in wedstrijden.

 

Volgende keer beschrijft Rik de herstart/opleving  van het NK Bellyboatvissen. Hoe ziet een plan eruit en de voorbereiding van het NK Bellyboatvissen 2016.