Sophie in de tropen – Bonefish in het vizier

Een van onze Tackle Meisters is Sophie Neitzel, gepassioneerd sportvisser en ook nog eens bloedjefanatiek… Onlangs beleefde zij een waanzinnige vistrip naar  Bonaire met als mikpunt die loeisterke bonefish. 

Door Sophie Neitzel, foto’s Yoeri van Es

Na weken van voorbereiding, vliegen binden en materiaal in orde maken was het dan eindelijk zo ver. Bijna drie weken Bonaire stond op de planning. De laatste keer dat ik het eiland bezocht was alweer dik 4 jaar geleden en wat had ik destijds spijt dat ik mijn hengels thuis had gelaten…

De eerste barracuda van de trip. Check die tanden!

Oke, we gaan natuurlijk niet alleen maar om te vissen. Bonaire is een waar duikparadijs met haar kraakhelder, tropisch blauwe water en prachtig gekleurde vissen, schildpadden en zelfs dolfijnen.

De eerste dagen hebben we dan ook vooral energie gestopt in het ontdekken van stekken, zowel boven als onder water. De grootste doelsoort van deze trip was natuurlijk de bonefish. Zoals de verhalen luiden: enorm sterk, moeilijk te spotten, vrij moeilijk te vangen en enorm snel spooked.

Ook vanaf de boot is het leuk vissen: meerdere soorten waaronder verschillende lizardfish kwamen aan boord.

Dat klinkt als een mooie uitdaging en al snel hadden we de eerste groepen bones gespot tijdens het duiken. Helaas op stekken waar we niet bij konden vanaf de kant. Gelukkig valt er op Bonaire genoeg te beleven en de dagen daarna pakten we wat jacks, snappers, barracuda’s, gepen, lizardfish, palometa’s, chubs en kleine groupers.

Vooral softbaits en pilkers deden het goed, maar met brood en aasvissen kun je ook enorm veel plezier beleven. De locals vissen met levende aasvis en vangen vanaf de kant gewoon tonijn en wahoo.

Op licht materiaal zijn deze kleine horse-eye jacks prima sport.

Eigenlijk kun je op dit eiland alle visserijen wel toepassen: vooral vliegvissers kunnen hier hun hart ophalen maar voor de spinvissers is er ook genoeg te beleven. Van geelvintonijnen en wahoo’s voor de kust tot jacks, groupers en barracuda’s vanaf de kant. Ook de beruchte tarpons hebben we snel gespot, maar ik weet uit mijn eerdere trips dat ik deze soort helaas links zal moeten laten liggen. Ik heb er simpelweg het materiaal niet voor bij me en ik weet tijdens een avondsessie net op tijd mijn plug terug uit het water te trekken.

Tijdens het duiken zijn ze overigens ook enorm irritant, ze blijven ’s nachts continu om je heen hangen op zoek naar verdwaasde rifvisjes die ik met mijn duiklamp verlam. Regelmatig krijg ik een tarpon staart tegen mijn hoofd en duw ik geïrriteerd de vis die makkelijk de 150 cm aantikt aan de kant. Tevergeefs, want ze weten dondergoed wat er bij mij te halen valt. Door een soort knor geluid communiceren ze met elkaar en binnen no-time hangen er 3 tot 4 tarpons om me heen. Afijn, dat zal de doelsoort zijn voor de volgende trip…

Prachtige bonefish op de carolina rig met de Gunki peps: zelfs zonder schoepstaartje weten ze deze shads niet te weerstaan!

De eerste dagen op het eiland zaten erop en ik had nog steeds geen bonefish gevangen. Ik besloot de avonduurtjes nog mee te pakken en de trip ging naar de flats aan de oostkant van het eiland. Ondanks de harde wind wist Yoeri na een tijdje toch een bone voor mij te spotten, maar de zon stond inmiddels al erg laag.

Met een paar gebaren – “Ongeveer 15 meter voor je op 12 uur” – castte ik mijn vlieg. Beginnersfout: de vlieg landde werkelijk bovenop de bone. Gelukkig merkte de vis er zelf niks van en met kleine korte rukjes aan mijn lijn bewoog ik de vlieg – een garnaal imitatie – naar voren. “Hij draait om!” Yoeri had het nog niet gezegd of ik had beet. “Hangen, hangen!”.

Het enige wat rondspookte in mijn hoofd was: Ok, Fie, deze ga je landen. Als een pro. Ik wist niet wat me overkwam, een visje van net 60 cm ging er als een raket vandoor. Binnen no-time had hij de backing van mijn reel afgetrokken en ontstond er lichtelijk paniek.

Al rennend en drillend achter de vis aan wist ik hem moe te maken en al gauw stond ik met mijn eerste bonefish in mijn handen te shinen. Wat een ongelooflijk goed gevoel. Instant addicted zeg maar. Dit is waar we voor kwamen, dit is waar ik zo lang naartoe had geleefd.

Daar is ‘ie dan! Een prachtige bonefish op een zelfgebonden garnaal.

Dat smaakte natuurlijk naar meer en de dagen daaropvolgend zijn we nog 5 keer een ochtend op bonefish wezen vissen. Om 5:30 ging de wekker en een klein uurtje later stonden we op de stek. Er stond elke dag een flinke windkracht 6-7, daardoor waren er beste golven en schuimkoppen op de flats.

Dichtbij komen zat er vaak niet in, want de vis zag jou veel eerder dan jij hem. Spook één bone en je spooked de gehele school. Overigens heb ik 1 sessie gevist met de spinhengel. Voor de niet-vliegvissers onder ons: deze soort is dus ook prima te bevissen met shads! Ik boekte enorm goede resultaten op de carolina rig gevist met een 7cm shadje. Enorm spectaculair, die aanbeten.

Wat mijn volgende tropen-doelsoort is naast de tarpon? Permit. Ik heb deze trip meerdere permits mogen spotten en aanwerpen, uren achtervolgd en wel 20 verschillende vliegen voor zijn hoofd geworpen, zonder enig resultaat. Frustrerend, maar met ruim 30 bonefish en een hoop andere soorten mogen we echt niet klagen!