SOPHIE NEITZEL en haar voorliefde voor snorremans

Sophie Neitzel is een bloedjefanatieke visser met een voorliefde voor eigenlijk alles met schubben. Weer of geen weer, Sophie laat zich niet tegenhouden om struinend, vanuit een boot of haar eigen viskayak het water te bezoeken. Wij vroegen haar naar haar top 3 roofvissen.

Op nummer 3 snoekbaars, klik HIER. Nu is het tijd voor nummer 2, de meerval.

Door Sophie Neitzel, foto’s Yoeri van Es

Mijn eerste meerval kwam per ongeluk, tijdens het snoeken. Ik kreeg een flinke klap op mijn pikzwarte plug en had vrijwel direct door dat dit mijn recordsnoek moest zijn. Toch voelde de dril heel raar, en twijfelde ik zelfs even of ik weer eens een dikke karper vals had gehaakt.

Toen de staart op het water klapte volgde een harde gil: “Een meerval!” Oké, ik wist dat ze er zaten, maar dit was toch wel heel gaaf. Groot was ‘ie niet, maar met 1,20 meter toch een leuke eerste vis. Ik was zo onder de indruk van deze brute oerkracht dat ik in de weken daarna toch wat spulletjes bij elkaar heb gesprokkeld, een oude boothengel uit de kast heb getrokken, mijn bellyboat heb voorzien van een simpele fishfinder om vervolgens de Maas op te gaan. Met mijn vriend en een vismaat. Drie dagen. Drie hele dagen heeft het geduurd voordat ik gericht mijn eerste echte meerval wist te haken.

Het gevecht met mijn eerste deftige meerval.

Voor degene die denkt ‘dat doe ik wel even’, forget it! Ik had eerder met meervallen gedoken en wist dondersgoed van hun eigenzinnige karakter, maar dat het drie dagen zou duren voordat ik mijn eerste echte vis zou vangen had ik niet kunnen voorzien. Zeker niet omdat het mijn maatjes wel lukte een paar kleinere exemplaren te strikken.

Eerst maakte ik de fout om bij ieder voorzichtig knabbeltje keihard aan te slaan. Naarmate de uren verstreken leerde ik de signalen steeds beter kennen. Ook zag ik vaak grote baarzen aan voor meerval op mijn fishfinder. De knabbel kan namelijk hetzelfde voelen. Ik begreep maar niet hoe mijn pieren steeds op magische wijze van mijn haak verdwenen.

Beiden uitgeput, maar wat een vis!

Nadat ik een dropshot montage de diepte in had gestuurd kreeg ik de bevestiging. Baarzen, van een formaat waar ik uiteindelijk dolblij mee zou moeten zijn. Baars is mijn achilleshiel, ga ik gericht op ze vissen dan vang ik ze niet. Maar goed, nu kon ik ze even niet gebruiken.

Vis & Viswijf

Aan het begin van de avond kwam dan toch die verlossende aanbeet. Ik zag een groot signaal naar mijn aas stijgen en het bleef er een poosje bij hangen, totdat ik een heel licht knabbeltje voelde. De vis begon heel licht aan mijn teaser te trekken en zwom ermee weg. Ik sloeg aan met de lijn in mijn hand, pakte snel mijn hengel op en toen ik spanning op de lijn zette merkte ik dat ik vast zat. Het zal toch niet waar zijn…

Vloekend en tierend tegen mijn maatjes riep ik dat ik aan de bodem vast zat. Zij hadden alles zien gebeuren, van mijn gespannen gezicht toen ik het signaal zag tot het moment dat ik ‘vast’ zat. Ik gaf een paar keer een ruk aan mijn hengel om mijn aas los te krijgen totdat de bodem ineens mee begon te zwemmen… VIS! Die arme meerval kreeg wellicht toen pas door dat ook hij vast zat, waarna het touwtrekken begon.

Een riviermonster to-be uit de donkere dieptes van de Maas.

Ongeveer 20 minuten heeft het gevecht tussen vis en viswijf geduurd. Na een minuut of 15 begonnen ook de mensen op de kant zich af te vragen wat hier loos was, gevalletje ‘vis waar ga je met dat meisje heen’. Al waterskiënd met mijn bellyboat achter die meerval aan wist ik met hulp van mijn maatjes de vis, die bijna net zo groot was als ikzelf, op de kant te krijgen. Beiden moesten we even bekomen van de schrik en ondertussen werden er enkele mooie platen geschoten. Snel even de vis op de kant getild, dit riviermonster tikte al gauw de 152 cm aan.

Elke meerval is uniek, ik blijf onder de indruk van de patronen…

Met de kayak gaat het vissen op meerval nóg beter: meer kilometers, meer vis!

Na deze meerval ben ik steeds gerichter deze soort gaan belagen, later ook vanuit mijn kayak. Inmiddels heb ik al heel veel mooie meervallen gevangen, maar een twee meter monster blijft tot dusverre nog uit. Eerder dit jaar heb ik de kans gehad en verspeelde ik zo’n monster. De vis bleef maar gaan, de boot er vol achteraan, maar ik kon er niks tegenin brengen. Ik had zo’n kracht nog nooit eerder mee gemaakt en helaas loste de vis na enkele minuten. Ziek. Nog steeds ben ik er ziek van en heb ik het gehele scenario herhaaldelijk in mijn hoofd afgespeeld. Mijn fout, of domme pech? Afijn, is het niet dit jaar, dan komt ze er volgend jaar wel uit. I’ll be back!

sophie neitzel

Op nummer 2 dus meerval, nummer 1 later deze week. HIER kun je Sophies nummer 3, de snoekbaars lezen.