The good, the bad and the uglaulau – Deel 2

In het eerste deel van dit artikel hebben jullie al kunnen lezen hoe het Lars & Joris Nieuwenhoff verging in de jungle van Suriname.  De eerste drie dagen verliepen qua vangsten ietwat moeizaam, maar na regen komt zonneschijn. 

Door Lars & Joris Nieuwenhoff

De 4e visdag: En hoe anders kan het ook zijn. Na afscheid te hebben genomen van Paul, hij zou vandaag wisselen met Gary, varen we een uur met de Monarch naar een gebied dat ‘de doorsteek’ heet. Bij ‘de doorsteek’ stroomt het keihard, maar er zijn ook enkele eilanden met schitterende ondieptes eromheen; ideaal voor Toekoenari, of ook wel Peacock bass. Maar eerst gaan we nog Lau Lau vissen totdat het water bijna op zijn laagst is.

De levende aasvissen, dit keer 2 kleine meervallen, gaan naar zo’n 20 meter diepte, vol in de stroming. De 300 gram loodgewichten houden het aas maar net op zijn plaats. En na een uur komt de lang verwachte ECHTE beet. Zonder geknoei aan het aas, gewoon ‘ram’ en dan een gierende vrijloop. Draaien, lijn strak, aanslaan, en … Met de slip nagenoeg dicht een run van wel 50 meter stroomafwaarts aan een hoepelkromme hengel. Yes, dit is waar ik voor gekomen ben. Elton gooit de ankerlijn los en manoeuvreert de boot boven de vis, maar die neemt telkens nieuwe runs. Wat een power en wat een feest.

Wat een power en wat een feest!

Staand drillen in een ‘visvolgende Monarch’ is trouwens ook nog een truc apart. Na een kwartier komt de vis langszij, wat een lerp, wat een kop. Het landen in een Monarch is de volgende uitdaging. Weer de staartlus, onthaken en dan met de zware leren handschoen in de bek de vis aan boord sleuren, op mijn knieen trekken, pet recht, zon erop, staart naar voren, oh ja zonnebril af, bek open … En 20 mooie platen schieten!

Na het meten blijkt de vis 188 cm te zijn, wat een reus. En wat ik dan het allermooiste mooi vind is de liefde voor de vis… Want Elton ziet dat er al piranhas aan z’n vinnen hebben geknaagd en dat de vis echt moe is, dus Elton geeft aan dat hij langzaam naar het diepe water vaart en dat ik zijn kop in de stroming moet houden met zijn bek open. Als de vis eenmaal weer op adem is, laten we hem zwemmen. Majestueus!! Het is nu ook duidelijk waarom je zo een zware meervalhengel echt nodig hebt. Even zitten en nagenieten!

188 cm, wat een vangst!

De stroming is nu bijna weg en het water op z’n laagst, dus we besluiten om op Peacock bass te gaan vissen. We vissen met spinhengels van 240 cm, 15 – 25 gram werpgewicht, een staaldraadje tegen de piranhas (ook die pakten we tussendoor) en een lepeltje van zo’n 7 cm. Poppertjes en plugjes kunnen ook, waarbij het de kunst is om zo dicht mogelijk tegen de struiken of de zandbank aan te gooien.

Het kunstaas om Peacock Bass aan de haak te slaan en materiaal voor een dobbermontage. 

In de eerste 3 meter terugvissen pak je de Peacocks. Na een worp of 20 ving Joris al de eerste Peacock bass van ongeveer 35 cm. Veel groter vingen we ze ook niet maar de visserij is gewoon spannend. Elton peddelt ons langs de eilanden en staand in de Monarch werpen we om en om de kanten af. Joris vangt er uiteindelijk 3 en ik heb 2 lossers pal naast de boot en bij elkaar hebben we wel 25 aanbeten gehad. Wat een actie!

Veel groter vingen we ze niet, maar de visserij is gewoon spannend.

Als het water weer begint te stijgen varen we terug en willen we nog op één plek Lau Lau vissen; exact dezelfde stek als waar het gisteren niet lukte. Net als we besloten hebben nog een kwartiertje te blijven wordt Joris’ hengel, ondanks de vrijloop, een halve meter weggerukt, zo hard is de aanbeet! Ook deze meerval neemt meteen een aardige run en na een knokpartij van 10 minuten landen we een vis van 165 cm. We nemen weer genoeg foto’s, mooi in de zon en pas nu is de missie geslaagd: ieder een grote Lau Lau op de film en foto!

Ieder een grote Lau Lau op de film en foto!

Na terugkomst blijkt Gary de kleine Lau Lau van gisteren werkelijk meesterlijk te hebben bereid. Heerlijk, helemaal na 8 uur op het water! Wat een dag. So far, so good, no bad, and uglaulau.

Tijdens de avondsessie klapt een aantal keer een tarpon in de oppervlakte rond de Monarch, maar een aasvis aan de freeline en een popper konden ze niet waarderen. Een visloze sessie dus … bad!

Teruggekomen op de huisboot hebben we de verse aasvissen weer uitgezet in een diepe buitenbocht. Na een half uur meldt zich bij mij een lau lau van 80 cm. Er zit dus vis. Een half uurtje later, is het Joris’ beurt. Een knalharde beet met een snelle run. Joris slaat aan binnen 5 seconden vliegt er een grote tarpon door de lucht. De vis scheurt van links naar rechts en springt meteen 3 keer volledig uit het water. Wat een power! Joris drillt de vis naar de boot waarbij de Black Cat hengel een fantastische klappenvanger blijkt te zijn.

De tarpon kwam wel 10 keer het water uit zetten tijdens de dril!

Als de tarpon op 3 meter van de boot is neemt hij een jump en knalt ‘ie half op de flonder tegen Joris zijn been, nog een goede klappenvanger. Na de eerdere hoek van een Lau Lau staart en deze kopstoot van de tarpon, is Joris nog steeds op de been. Sterker nog, de tarpon is zo goed als knock out en na nog 2 runs en in totaal meer dan 10 sprongen zit Joris met een tarpon van 150 cm op schoot, klaar voor de shoot. Wat een droomvis! Na een whisky en wat biertjes gaan we voldaan slapen na deze schitterende visdag.

We gaan voldaan slapen na deze schitterende visdag.

Dag 5: Zo tegen 6 uur in de ochtend worden we weer gewekt door de brulapen. De Surinamers zeggen dat ze brullen als het tij kentert. Met een uurtje meer of minder klopt dat… Het tij is inderdaad net gekenterd als de ochtend begint te gloren. Onze hengels staan werkeloos in de steun, dus het eerste wat ik doe is het aas verversen en ze weer uitgooien naast de huisboot, één in de diepe geul en één naar later blijkt naast de geul.

Ik spring vervolgens in de rivier om even te wassen en terwijl ik sta af te drogen, wordt het ondiepliggende aas gepakt, maar ‘gepakt’ als in gemollesteerd door een zwerm dikke piranhas, want één heeft de pech zichzelf te haken. Bijna 2 kilo piranha aan de haak. Het diepliggende aas wordt vervolgens ook binnen 5 minuten gepakt. En na een korte felle drill vanuit de Monarch, kan ik een Lau Lau van kleiner formaat landen.

Tussen de aanbeten van de piranha’s door vangen we nog een Lau Lau.

De dag had slechter kunnen beginnen, zeker als Gary zegt dat de boot vannacht verschoven is naar de ondiepte omdat het anker niet gehouden heeft. Hmmm, zwemmen in de ondiepte met piranha’s was niet echt handig. We zetten ondertussen de laatste aasvis op de haak en slingeren hem weer naar het diepe water. Geen 2 minuten duurt het voordat er weer een piranha aan boord ligt… Nooit meer zwemmen zonder goedkeuring vooraf dus. Elton vaart naar het net om aasvissen op te halen en komt met 6 vissen en een dode Anjumara terug.

We proberen het met een Anjumara-moot…

De anjumara schijnt een prima aas te zijn als hij in moten wordt gehakt en aan de haak wordt gezet. Na het ontbijt proberen we het op Lau Lau op de Wayambo een zijrivier van de Coppename. Een kilometer stroomopwaarts is een mooi traagstromend stuk, er cirkelt een arend boven ons en als we Elton vertellen dat dat in de Noorse mythologie betekent dat je dan een heilbot gaat vangen, zegt hij met een grijns dat dit een ‘stinkievogel’ is, een gier dus … Tot zover onze vogelkennis … En helaas laten de Lau Lau’s het ook afweten, zelfs op de anjumara-moot.

Die Anjumara of wolfsvis zoals wij hem noemen, is een interessant geval. Hij heeft het lichaam van een graskarper en de kop van een snakehead, met een indrukwekkend gebit. We hebben hem al horen jagen, want ‘s nachts zwemt hij strak langs de oever, onder overhangende takken, en pakt met enorm veel kabaal alles wat hij tegenkomt. Ze kunnen maximaal 30 kg groot worden volgens Elton. Een poging waard toch, zou je zeggen? En ter plekke bedenken we een plan om vannacht zo’n oervis te vangen. Ipv. een boei-constructie gaan we een boom-constructie maken: de hoofdlijn wordt via een breeklijn aan een tak bevestigd, zodat de aasvis recht onder die tak ongeveer 1 meter uit de kant aan het oppervlakte rondzwemt. Boot ankert in het midden van de rivier, wolfsvis pakt aas, breeklijn breekt, aanslaan, vis gehaakt. Simpel toch? The smart…

Ondertussen zijn we naar de monding van de Wayambo verkast en na nog 1,5 uur beetloos vissen keren we terug naar de huisboot. Na de lunch krijgen we vanaf de huisboot nog een paar aanbeten van spartelaars, maar haken niets.  De avondsessie is heel afwisselend; eerst vissen we op Lau Lau met als resultaat 1 kleintje voor mij. Daarna gaan we trollen op tarpon met grote pluggen – niets. En als het donker is gaan we vissen op Anjumara met de boom-constructie. Er klapt verschillende keren een echt grote vis pal tegen de oever, zelfs op maar 10 meter afstand van ons aas. Maar bijten? Ho maar! Als de stroming steeds harder wordt, is de druk op het elastiek te groot en knapt de boel. Opnieuw uitleggen gaat echt niet lukken in deze stroming. Echt jammer, hij was voor het grijpen. ‘s Nachts vangen we nog wat kleine Lau Lau’s.

Dag 6, judgement day: Joris en ik staan op en kijken elkaar aan en we zeggen tegen elkaar “De trip zou compleet zijn als we ieder nog één grote lau lau zouden vangen…” Maar het tegendeel lijkt te gebeuren, want de ochtendsessie is dramatisch; niets! “Not to good, bad, worse, worst” zouden Statler & Waldorf uit de Muppetshow zeggen. Na terugkomst geeft Gary aan zelf de middagsessie met ons te gaan doen op de Tibiti rivier. Bij opkomend water vangen we eerst een paar mini-meervalletjes die gaan dienen als ons hufterproof livebait, het beste wat er is, zegt Gary! En gelijk krijgt hij. Belangrijk is wel om bij de kleine meervallen de borst- en rugstekels te verwijderen.  Deze zijn giftig en zorgen voor griepachtige verschijnselen met koorts en hoofdpijn. Daar hebben de Lau Lau’s geen last van.

Als we de lijnen hebben uitgezet is het een uur lang stil en dan ineens begint de linker hengel te gieren. Het is mijn beurt, dus ik graai de hengel, en zet de haak … En heb Max Verstappen aan de lijn. Wat een geweld! Maar al heel snel raak ik de spanning op de lijn kwijt en wil ik al gaan tieren, helemaal als lijkt dat de haak vervolgens aan een grote tak vast is komen te zitten, gewoon dood gewicht! Maar dan gaat de beer echt los. Run na run en na 15 minuten knokken ligt de vis eindelijk naast de boot. Hij lijkt nog groter dan de vorige die ik ving. En het bewijs is het meetlint: 197 cm! Yes! Na de foto’s zit ik met een traantje in mijn  ogen te genieten, als de vis sierlijk naar de diepte zwemt. Mission complete?! Voor mij wel maar voor Joris nog niet.

Voor mij is de reis al geslaagd!

Gary vaart ons dan naar een spot met enorme diepte in de buitenbocht en zandbanken in de binnenbocht. Daar komen de Lau Laus jagen, zegt hij. En het duurt geen 15 minuten na het uitleggen van de lijn, als de ‘ondiepe’ hengel begint af te lopen. Eerst langzaam en dan steeds sneller. Joris zet de haak en heeft direct een lange run aan zijn broek. De drill duurt zo’n 10 minuten in de gigantische stroming en we drijven bijna een kilometer verder voordat we de vis kunnen landen. Weer zo’n bakbeest, dat zich helemaal heeft gegeven tijdens de drill. Na het meten blijkt hij 196 cm te zijn. Onze euforie is oneindig! Mission complete! Voldaan keren we terug naar de huisboot, tijd voor whisky en bier.

196 cm voor Joris, mission complete!

Tegen 19 uur maken we ons op voor laatste sessie. We gaan terug naar de Tibiti, maar helaas was het geluk niet meer aan onze zijde. We leggen ons erbij neer geven elkaar nog een keer high five ter bekroning van deze trip. Wat was het gaaf. Bij de huisboot aangekomen is het pikkedonker. We zetten de hengels in de steunen, nadat Elton ze toch nog even heeft uitgevaren, we laden de boot uit en Joris vraagt mij of ik een biertje wil en op dat moment klapt één van de hengels dubbel en giert de molen werkelijk. Nu heb ik Hamilton gehaakt. Op blote voeten springen we in de Monarch, honderden meters achter de vis aan.

Als de vis aan de oppervlakte komt is het weer zo een joekel. Elton wil de staartlus aanleggen, maar daar denkt de Lau Lau iets anders over. Klats, een enorme staartslag en alle drie worden we boven tot onder kletsnat. De vis gaat er weer vandoor en ik drill hem terug naar de boot. Poging 2 voor de lus … En hetzelfde verhaal. Wat een knokker. Bij de derde poging lukt het eindelijk en bij het meten blijkt: 200 cm. Wauw. We hadden al besloten de vis niet in de boot te halen. Teveel risico in het donker met zo een vis. Dus we onthaken hem snel en laten hem zwemmen. En weer pink ik een traantje weg. Wat mooi!

Wat mooi!

Nu is het echt tijd om terug te gaan. Op de huisboot krijgen we een heerlijke mega gevulde kippensoep. Naast gidsen kan Gary dus ook supergoed koken. We hebben nog twee aasvissen. Ook zonde om ze weg te gooien, die-hard vissers als we zijn, dus hop uitvaren die lijnen. En terwijl we onze hengelspullen aan het opruimen zijn, krijgen we toch weer een aanbeet. Dit keer een kleinere vis, en het blijkt een ander soort meerval te zijn, korter, breder en met minder lange baardharen. Volgens Gary is het een seacat oftewel een Christusvis, die vanuit zee de rivier opzwemmen. Wat een slotdag!

Een seacat, oftewel een Christusvis om de trip mee af te sluiten!

De volgende morgen vertrekken we vroeg naar Boskamp. We varen zo’n 2 uur met de huisboot mee, om te ontbijten en de koffers te pakken en het laatste stuk doen we met de Monarch. Na het afscheid van Elton, stappen we bij Gary in de Monarch. In Boskamp vangt Paul ons op om met ons de laatste etappe naar het vliegveld af te leggen. Halverwege stoppen we nog bij een zwembad en kunnen we eindelijk weer even echt douchen en scheren.

Onderweg delen we onze verhalen met Paul; we hebben uiteindelijk zo’n 20 Lau Lau’s gevangen waarvan 6 stuks van 165 cm en meer, een tarpon van 150 cm, 3 peacocks, 1 christusvis en een aantal piranha’s hebben gevangen zegt hij dat dit een gemiddelde week is, maar ook dat hij zich na de eerste 3 dagen wel wat zorgen maakte. Wat het zo’n fantastisch avontuur maakt is het verblijf op een huisboot middenin de jungle tussen de dieren en enorme, indrukwekkende vissen. Het is dus hoe dan ook de ‘The GOOD & THE UGLAULAU’!

Wil jij dit ook eens meemaken? Kijk dan hier voor alle informatie https://www.visreis.nl/bestemmingen/big-game/suriname/ en vraag jou vrijblijvende offerte aan!