Zeebaars vanaf het strand – De verliezer met een slok zout water

We zullen het nooit vergeten, zeebaars rookie Thijs van der Sanden van Rozemeijer, die tijdens een sessie vanaf het strand na een aantal worpjes meteen een 70’er vangt. “Is dit een grote?” Aldus zijn legendarische woorden. Dit jaar was het tijd voor een nieuwe sessie met ook onze topper Sander Paans.

Door Sjoerd Beljaars

Mensen die mij kennen, kunnen zich voorstellen dat ik een klein vreugdedansje maak, wanneer we laat in de middag afspreken om te gaan vissen (klik HIER). Wil ik me dan verslapen, dan moet ik echt mijn best doen. Enfin, nu dus op tijd en totaal andere omstandigheden als toen met veel meer wind, golfslag en troebeler water.

Check onderstaande video van onze zeebaarssessie van vorig jaar

Sander zie ik bij aankomst al breed grijnzen. Aan de omstandigheden kan het vandaag niet liggen, als nu de zeebaars maar wil. Met zijn drieën hebben we afgesproken om er vandaag een kleine competitie van te maken. Zeebaars met een shad is 1 punt, met de crankbait 2 punten, met een topwater 3 punten. Degene die verliest moet een grote slok zeewater nemen…

Het is maar dat Sander weet en kan zien waar de kribben in het water lopen…

De messen zijn geslepen en we gaan strandwaarts. Eenmaal boven op de duinen ziet het er niet bepaald zeebaarsachtig uit, maar schijn bedriegt, weet ik van de vorige keer. Het is nu vloed en het hoge water verbergt regelrechte zeebaarsmagneten, namelijk ondergelopen stenen kribben die in het water steken. Een geoefend oog, dat van Herr Paans, ziet het aan inkepingen in de vloedlijn.

Allen vissen we deze met de Rozemeijer Urban Sense 270 cm – 15 tot 45 gram. Een goede all round hengel voor als je met meerdere soorten kunstaas aan de slag wilt.

Het begin is veelbelovend. Sander neemt met cameraman Bo Staartjes wat video met uitleg op. Het is nu kentering, dus 0 stroming, dus weinig kans op de stroming minnende Labrax. Toch gaan Thijs en ik al wat smijten met pluggen. Uit het niets dan, na een achteloze worp in den verre, krijg ik er een grote kolk achteraan. Yes, dat geeft vertrouwen.

Worp na worp niks. Zouden ze er dan gewoonweg niet zitten?

Maar helaas, het is als zo vaak. Begin je meteen met een aanbeet of een vangst, dan kan het daarna zomaar huilen met de pet op worden. Een vreemd verschijnsel, maar we maken het te vaak mee om te negeren. En jawel, ook nu is het ellende. Niks, noppes, nada, op wat kleine twijfelachtige tikken op de hengel na. Sanders hersenen kraken, hoe kan dit?! Niet heel lang geleden heeft hij hier een betoverende sessie beleefd en de omstandigheden nu zijn zo goed als hetzelfde.

Ik ging eens ffies wat mooie shots van boven maken…

Al snel het idee om eens boven die kribben te vliegen…

Het kan net dat ene kribje zijn weet hij uit ervaring. Is het de ene niet, dan is het de andere. Vlug verkassen we naar de volgende, maar ook hier gebeurt er niks. Ik ben met mijn drone wat toffe luchtopnames aan het maken als ik een eureka moment krijg. Ik weet van karperlegend Mark Hofman van KWO dat hij maar wat vaak met zijn drone vissen probeert te lokaliseren. Vlug vlieg ik naar boven de kribkop. Niks, maar eenmaal hoger vliegend zie ik duidelijk vis. Een groepje van 4 baarzen. Wauw! Wat vet om te zien. Ondertussen vist Thijs met een topwater en smijt die over het viertal heen. Bizar, een van de vissen reageert even op het over hem vliegende kunstaas.

En jawel, daar liggen ze toch echt die boeven. De lijn is van Thijs die net zijn topwater over het groepjes heen gooit. Een van de vissen reageert hier op…

Helaas blijft het daarbij. Geen aanbeten. Stilletjes aan krijgen we het vermoeden dat ik een groepje harders heb gezien. Lastig te zeggen op zo’n klein schermpje. De schemering laat zich zien en nog geen vis. Moeten we allen zeewater opslurpen??? Dan haakt Sander opeens een vis en voelt meteen dat het om een goeie gaat. Gelukkig verloopt alles soepel en kan hij even later een prachtige hoge 50’er voor de lens toveren. Wat een beauty en wat een dikke pens al, echt een najaarsbaars.

Zeebaars met een buikje.

Het blijft daarna stil op de krib en we verkassen naar de volgende. Onderweg is Thijs in een melige bui nog wat korte worpjes achter zich aan het maken. “Jaaaaa, hebbes”, roept hij, maar niemand trapt daar in. “Jaaaa, hangen!” Roept hij vlak daarna, maar nu met veel meer emotie en een stukje harder. Die gek heeft er opeens gewoon een zeebaars aan. Ongelooflijk. Een kleinere vis dan die van Sander, maar nog helemaal niet verkeerd. Sowieso natuurlijk de manier waarop.

De meest krankzinnige manier om zeebaars te vangen. Thijs lukte het… Zucht!

Ondanks deze ’toevalstreffer’ toch naar een andere krib en hier vangt Thijs op ‘reguliere’ wijze zeebaars. Ook Sander vangt er nog een. Het begint nu donker te worden en Bo dringt aan om de outro van de video te schieten. Thijs en Sander zie ik van oor tot oor grijnzen. Ik beweeg hemel en aarde voor nog een paar minuutjes vissen, ik moet van die 0 af. Het liefst een vangst met een topwater, maar de mannen zijn streng. Genadeloos.

Ook Sander pakt door… Sjoerd niet.

Dit is het einde. Ik moet er aan geloven. Ik kijk naar het water. Niet troebel, maar er zweeft nog steeds van alles in rond. Ik kijk Sander en Thijs aan, maar die willen dat het gebeurt. No matter what. Dan probeer ik het bij Bo, van hem kan ik toch wel enige coulance verwachten. Driewerf neen, het rode lampje brandt al, hij filmt. Pffff… There we go…

Ergens in de aankomende weken gaat deze video LIVE. Zie hoe een taaie sessie ombuigt in toch nog mooie vissen. En… Met name, zie hoe Sjoerd het er van af brengt in het zilte nat 😛